De vechtsport Baji Quan wordt ook wel eens "Kaimen Baji Quan" genoemd. Dit staat voor "open deur acht extremen boksen". Met deze vechtsport vecht men voornamelijk op korte afstand en hier haal je dan ook het maximale effect uit. In China zijn er tevens een aantal belangrijke personen die Baji Quan beoefenen, zoals de bodyguards van de laatste keizer en Chiang-Kai-shek. Hiermee kun je wel inschatten hoe groot de effectiviteit van deze Chinese sport is. Het is voor iedereen mogelijk om nieuwe technieken aan de methode toe te voegen, zolang deze technieken maar wel getest zijn. Om deze reden zijn er diverse vertakkingen van deze Chinese vechtsport ontstaan in de geschiedenis.
Een zeer populaire vechtsport in China die ook al heel lang bestaat is Cha Quan. De traditionele stijl komt uit het noorden van China en inmiddels zijn er tien verschillende vormen van deze stijl. Een beoefenaar van Cha Quan beweegt het ene moment snel en soepel en staat het andere moment aan de grond vastgenageld. Cha Quan heeft namelijk drie belangrijke kenmerken: snelle bewegingen, plotselinge stops en stilstaande houdingen. In de achttiende eeuw werd de Cha Quan stijl opgedeeld in drie verschillende stijlen, namelijk de Yang-stijl, de Li-stijl en de Zhang-stijl. De Yang-stijl bestaat voornamelijk rechte houdingen en sierlijke, elegante bewegingen, de Li-stijl uit directe, krachtige bewegingen die continu worden uitgevoerd en de Zhang stijl uit snelle, compacte en bewegelijke technieken.
Choy Li Fut of Chai Li Fit is een van de Chinese vechtsporten die we onder de noemer Kung Fu kunnen indelen. Het belangrijkste kenmerk van deze sport is het uitvoeren van een groot aantal slagen, stoten of trappen vlak nadat de tegenstander uit balans is geraakt. Het is van belang dat een Choi Li Fut beoefenaar een groot uithoudingsvermogen heeft, zijn tegenstander geen enkele kans geeft als hij zich moet verdedigen en hard werkt om zichzelf te verbeteren. De vechtsport wordt soms ook met wapens gespeeld, zoals bijvoorbeeld een stok of een zwaard. Bij het aanleren van Choi Li Fut wordt de focus in eerste instantie voornamelijk gelegd op het voetenwerk en daarna wordt dit gecombineerd met vuist- en handtechnieken.
Hung Ga is een andere Kung Fu-stijl en wordt ook wel Hung Kuen of Hung Gar genoemd. Deze Chinese vechtsport kent verschillende technieken voor zowel de lange als de korte afstand. De technieken die het meest belangrijk zijn bij deze stijl zijn vernoemd naar dieren: kraanvogel, tijger, luipaard, slang en draak. Ook zijn er een aantal technieken naar de vijf elementen vernoemd: aarde, hout, water, vuur en metaal/goud. Hung Ga is een van de Chinese vechtsporten die afstamt uit de 17e/18e eeuw. Rond 1957 werd de Chinese vechtsport beroemd in Azië door Lam Sai Wing en tussen 1970 en 1980 door een aantal films waarin deze vorm van Kung Fu werd toegepast.
Een interne Chinese vechtkunst is de sport Hsing-I Chuan. In eerste instantie lijkt deze vechtsport niet zo moeilijk, totdat je het zelf eens probeert te beoefenen. De stijl bestaat niet alleen uit explosieve bewegingen, maar ook uit moeilijk voetenwerk en energetische principes. Ook deze vechtsport bestaat uit technieken die vernoemd zijn naar de vijf elementen en deze vijf principes zijn niet zo heel moeilijk aan te leren. Er zijn echter nog andere sets met technieken die een stuk lastiger zijn, zoals de 12 Dieren Set, de Chain Set en de Linkage set.
Kung Fu staat voor "grote vaardigheid, grote concentratie of toewijding". Het gaat bij deze Chinese vechtsport om zelfverdediging en dit kan zowel gewapend als ongewapend zijn. In het Westen zijn de Chinese krijgskunsten onder deze naam bekend geworden. Kung Fu wordt in het Mandarijn ook wel vertaald als Wushu. Dit kan worden vertaald naar "militaire vaardigheid" en de focus ligt hierbij nog steeds meer op de verdediging. Wushu is een goede verzamelnaam die kan worden gebruikt voor alle stijlen in de krijgskunst. In China wordt de term echter ook een bepaalde vechtsport aan te duiden die bestaat uit bewegingen uit traditionele vechtsporten in combinatie met turnen, acrobatiek en elementen uit de Chinese opera.
De Chinese vechtsport Liuhe Quan is afkomstig uit het noorden van China. De bewegingen bij deze stijl zijn hard, compact en comfortabel. Verder is het voetenwerk snel, waardoor tevens grotere afstanden kunnen worden overbrugt. Ook bij deze stijl worden de technieken naar dieren vernoemd, namelijk kraanvogel, draak, aap, konijn en tijger. Andere gevechtstechnieken die men gebruikt bij Liuhe Quan zijn gebaseerd op yin en yang.
Een van de interne Chinese vechtsporten is Pa Kua Chang. De naam van de stijl is gebaseerd op het boek "8 Trigrammen van de I Ching". De acht veranderingen die in dit boek staan beschreven worden tijdens het beoefenen van de sport zowel linksom als rechtsom uitgevoerd in een cirkel. Het continue uitvoeren van de bewegingen en het lopen in een cirkel zorgt voor een vitale energie in het lichaam. Net als vele andere Chinese vechtsporten is deze vechtsport dus niet alleen bedoeld om te leren vechten en sterker te worden, maar ook om het lichaam meer energie te geven.
San Shou is eigenlijk een soort moderne vorm van diverse traditionele stijlen binnen het Wushu. Deze stijlen zijn door het Chinese leger met elkaar gecombineerd in de zestiger jaren twintigste eeuw. Verder zijn er nog een aantal moderne inzichten aan de vechtkunst toegevoegd. San Shou is een verdedigingsstijl waarbij onder andere het vrije gevecht wordt toegepast. Er zijn een groot aantal technieken die kunnen worden toegepast, zoals slagen, stoten, worpen en klem- en wurgtechnieken. Er is ook een sportievere kant van San Shou waarbij er eisen gelden betreft de technieken die mogen worden gebruikt en deze vertakking wordt ook wel Sanda genoemd.
Een bekendere Chinese vechtsport is het zogenaamde Tai Chi. Binnen deze sport bestaan er een aantal verschillende stijlen, zoals de Yang-, Wu- en Chen-stijl. Het grootste kenmerk van deze vechtsport zijn de langzame bewegingen die vanuit de buik worden uitgevoerd op een ontspannen manier. De Yang-stijl omvat vrijwel enkel langzame bewegingen, maar bij de Chen-stijl worden er soms ook explosieve momenten toegepast. Ook richt de Chen-stijl zich veel meer op het zelfverdedigingsaspect dan de Yang-stijl. Bij sommige stijlen en vormen van Tai Chi worden er eveneens zwaarden gebruikt.
Een unieke Kung Fu stijl afkomstig uit het noorden van China is het zogenaamde Tanglang Quan. Deze vechtsport staat bekend om de handtechnieken dit worden toegepast, zoals de 'bidsprinkhaan'-hand. Bij deze techniek neem je met je hand de vorm over van de haken van een bidsprinkhaan. Je kunt deze beweging zowel gebruiken voor de aanval als voor de verdediging.
Na enige tijd werden er ook bewegingen van achttien verschillende Chinese vechtsporten toegepast bij Tanglang Quan. Er ontstond toen een opsplitsing in verschillende vertakkingen. De meeste vertakkingen zijn gebaseerd op de korte afstand, maar verder hebben de stijlen wel verschillende bewegingen. Er zijn bijvoorbeeld stijlen met zachte bewegingen, maar bij andere stijlen zijn de bewegingen harder en wordt er gebruik gemaakt van snel handwerk.
Een van de Chinese vechtsporten met een zuidelijke stijl is Wing Chun. Deze stijl is afkomstig uit het zuidoosten van China en kenmerkt zijn door snelle en korte bewegingen. Wing Chun is voornamelijk bedoeld voor korte afstanden. Ook deze vechtsport is weer gebaseerd op bewegingen van dieren. De eerste beoefenaars waren geïnspireerd door het gevecht tussen een kraanvogel en een slang. De slang cirkelde om de kraanvogel heen en de vogel cirkelde steeds mee. Wanneer de slang de vogel probeerde aan te vallen, wendde de kraanvogel zich af en sloeg het de slang met haar vleugel. Hieruit is de stijl Wing Chun vervolgens ontstaan.
Zoals we al eerder noemeden is Wushu een verzamelnaam voor de stijlen in de Chinese krijgskunst. 'Wu' staat voor gevecht, oorlog of krijgen en "shu" betekent kunst. Ook al is er nogal wat onduidelijkheid over de termen Kung Fu en Wushu en worden ze vaak door elkaar gebruikt, toch wordt er op dit moment een redelijke duidelijk onderscheid gemaakt. De term Wushu wordt tegenwoordig gebruikt om de stijlen aan te duiden die zijn bedoeld voor wedstrijden. Als men de traditionele Chinese stijlen wil aanduiden, wordt meestal gebruik gemaakt van de term Kung Fu.
Een interne krijgskunst die afkomstig is uit de familie van het bekende Taijiquan is Xing Yi Quan. Het grote verschil is echter dat deze Chinese vechtsport zeer effectief en agressief is. Bij het beoefenen van de sport wordt gelet op verschillende aspecten van het lichaam. Een beoefenaar van Xing Yi Quan zet zijn wilskracht in de vorm van een goede ademhaling, uiterste concentratie en Qi om in bewegingen waarmee effectieve aanvallen kunnen worden gedaan op de tegenstander.
Een van de jongere Chinese vechtsporten die is ontstaan aan het begin van de twintigste eeuw is Yi Quan. Het unieke aan deze stijl is dat er een uniek leerproces wordt gebruikt om de beoefenaar meer te leren over krachtgeneratie en lichaamsmechanica. Veel oefeningen hebben ook betrekking op het aanvoelen van de spieren en het lichaam, oftewel de lichaamsgewaarwording. Er is geen grote verscheidenheid aan technieken en er wordt bij deze vechtsport voornamelijk gebruik gemaakt van lage traptechnieken en vuisttechnieken.
Een andere vechtsport die afkomstig is uit het zuiden van China is de zogenaamde zuidelijke bidsprinkhaanstijl. Er worden bij deze stijl voornamelijk krachtige, korte arm- en beentechnieken gebruikt. Ook wordt de tegenstander direct benaderd. De armen worden tijdens het beoefenen van deze sport voornamelijk voor het lichaam gehouden. De bedoeling is om met de verschillende technieken die worden gebruikt een "schrikkracht" te genereren bij de tegenstander. Hierbij wordt op een korte afstand dus snel en krachtig gestoten op een moment dat de tegenstander het niet verwacht.
Er worden een aantal verschillende handtechnieken gebruikt bij de zuidelijke bidsprinkhaanstijl. Denk hierbij bijvoorbeeld aan grijpen met de bidsprinkhaan- of adelaarsklauw, steken met de vingers of stoten met de uitgestoken knokkel onder de wijsvinder. Trappen en kniestoten zijn enkele beentechnieken die bij deze vechtsport worden toegepast. Ook kan er gebruik worden gemaakt van verschillende wapens, zoals stokken, drietanden en hellebaarden.
De keuze voor het beoefenen van een Chinese vechtsport is niet zomaar gemaakt. Wellicht heb je er nooit aan gedacht om überhaupt voor een vechtsport te kiezen. Sommige mensen denken dat een vechtsport enkel draait om het vechten, maar niets is minder waar! Natuurlijk leer je goede technieken aan om iemand aan te vallen, maar je wordt er ook veel sterker van. Een vechtsport zorgt voor spiervorming, waardoor je lichaam er anders uit gaat zien.
Het bewegen is uiteraard ook enorm goed voor je gezondheid. Daarnaast kun je je conditie en uithoudingsvermogen verbeteren met veel Chinese vechtsporten. Er zijn ook technieken die bij sommige stijlen worden toegepast, waarbij je je lichaam leniger maakt. Je wordt je tijdens het beoefenen van de vechtsport tevens meer bewust van je lichaam en je leert om je balans beter te bewaren. Verder zal waarschijnlijk ook je lichaamshouding verbeteren.
Chinese vechtsporten richten zich daarnaast voor een groot deel op de energie in je lichaam. Bij sommige vechtsporten gelden daarom ook een aantal principes met betrekking tot voeding en slapen. Door middel van de vechtsport leer je je energie op een goede manier te gebruiken. Daarnaast zul je merken dat je in het dagelijks leven ook meer energie hebt, als je een Chinese vechtsport beoefend. Voor velen heeft het ook een positieve invloed op hun zelfvertrouwen. En ook al wil je de vechtsport misschien niet in het dagelijks leven toepassen; je weet in ieder geval wel dat je je voortaan beter kunt verdedigen!
