Een hond kan wel eens kleine beetjes plassen, dit dien je dan goed in de gaten te houden. Maar als het vaker gebeurt of langer aanhoudt, dan kan het zijn dat het veroorzaakt wordt door een blaasontsteking. Bij een blaasontsteking gaat het over een irritatie aan de blaaswand bij de hond. Oorzaken kunnen bacteriële infecties zijn, maar ook blaasstenen. Het kan ook ontstaan door poliepen, tumoren of een afwijkende anatomie van de blaas. Antibiotica is hierbij niet altijd een goede oplossing. Er moet gekeken worden naar de oorzaak, zodat de blaasontsteking bij de hond goed aangepakt kan worden. Een hond met een blaasontsteking of met een vermoeden van een blaasontsteking, dient door de dierenarts onderzocht te worden.
Bij een hond kan een blaasontsteking diverse oorzaken hebben. Meestal gaat het over een of meerdere soorten bacteriën en dit zijn de normale bewoners van de vagina of van de voorhuid. De bacteriën zijn bij de blaasontsteking via de plasbuis naar de blaas gekropen. Een teefje heeft een kortere en wijdere plasbuis dan een reu. Dit is ook de reden waarom teefjes vaker een blaasprobleem hebben dan reuen. Volwassen dieren hebben geslachtshormonen die de dieren beschermen tegen een blaasontsteking. Daarbij geldt dat de vrouwelijke hormonen oestrogenen en progestagenen een verbetering van de glycosaminoglycaan laag in de blaas geven. Het zorgt ook voor een betere functie van de sluitspier. Bij glycosaminoglycaan laag gaat het over een beschermend slijmlaagje aan de binnenkant van de blaas. Hiermee is de binnenbekleding van de blaas beschermd tegen het invreten van de geconcentreerde en zure urine. Bij de reutjes zit het anders, daarbij is het mannelijke hormoon testosteron aanwezig en dat zorgt voor een goede prostaatfunctie. Er zijn een aantal afweerstoffen in de prostaatvloeistof aanwezig en deze beschermen de hond tegen een blaasontsteking. Bij de wat oudere honden kunnen de geslachtshormonen ziekten veroorzaken. Daarbij kun je denken aan een baarmoederontsteking of een prostaatontsteking. Dit kan dan weer leiden tot een blaasontsteking.
De kans op een blaasontsteking kan vergroot worden door een afwijking in de nieren, maar ook in de blaas, de plasbuis of in de urine. Als honden een verminderde weerstand hebben dan is de kans op een blaasontsteking ook groter. Dit wordt ook wel een gecompliceerde blaasontsteking genoemd. Daarbij kan gedacht worden aan nierbekkenontsteking, nierfalen, een hormonale ziekte, incontinentie (door een sluitspierprobleem), een prostaatontsteking of een blaassteen of blaastumor. Dan is er nog blaasgruis wat ook een blaasontsteking kan veroorzaken.
Als je een vermoeden hebt dat je hond een blaasontsteking heeft, kun je bijvoorbeeld zien dat hij pijn heeft of ongemakkelijk plast. Er kan ook bloed bij de urine zitten of de urine kan troebel zijn. Ook kun je iets zien wat lijkt op persen op een lege maag. Je zult ook opmerken dat de hond vaker moet plassen en ook kleine beetjes moet plassen. Wanneer je een reu hebt en je ziet dat hij perst en er komt geen urine, dan dien je meteen de dierenarts te bellen. Het kan dan namelijk zijn dat de urineweg geblokkeerd is door blaasstenen. Deze zijn dan vastgelopen in de urinebuis en dit is levensbedreigend. Bij twijfel kun je dus beter een keer te vaak naar de dierenarts gaan dan een risico lopen.
Bij een ongecompliceerde blaasontsteking kun je een aantal symptomen herkennen, namelijk moeilijk of met pijn plassen, veel kleine plasjes, in huis plassen of je kunt bloed bij de urine zien. Maar je kunt ook troebele urine zien of de urine kan anders ruiken. Bij een gecompliceerde blaasontsteking kan de hond last hebben van incontinentie, slecht eten, koorts, veel drinken en plassen, sloomheid, niet kunnen plassen, moeite met poepen en afscheiding.
Er zijn ook honden die last kunnen hebben van een chronische blaasontsteking, dit kan een gevolg zijn van de ziekte van Cushing. Zij hoeven deze klachten niet te vertonen, maar zijn wel ziek.
Meestal kun je als baasje goed zien wanneer je hond een blaasontsteking heeft. Maar er moet altijd het een en ander uitgesloten worden om de achterliggende oorzaak te vinden van de ontsteking of de verschijnselen die je hond heeft. Er zal een gesprek plaatsvinden bij de dierenarts waarin je aangeeft wat de verschijnselen zijn die je hond laat zien. Er zal gevraagd worden hoe de hond plast, dit geeft een dierenarts namelijk een goed beeld van de mogelijke oorzaak. Er moet een onderscheid gemaakt worden in moeite met plassen of incontinentie. De buik moet ook goed nagevoeld worden en er is aandacht voor de blaas en voor de nieren.
Wanneer je hond een blaasontsteking heeft kan er lichamelijk onderzoek verricht worden door de dierenarts. Daarbij zal de hond als hij een blaasontsteking heeft last hebben van een pijnlijke maar ook verdikte blaas. Als er bloedonderzoek wordt gedaan dan zijn er vaak geen afwijkingen zichtbaar. Als er urine onderzoek wordt gedaan dan is vaak te zien dat er sprake is van een verhoogd aantal witte en rode bloedcellen. Daarbij is er ook sprake van een verhoogde concentratie eiwit. Ook kan de zuurgraad, ook wel pH genoemd, in de urine verhoogd zijn. Dit kan ook weer andere oorzaken hebben. De urinekweek kan dan toe worden gepast en deze zal laten zien over welke bacterie het gaat en voor welke antibiotica de bacterie gevoelig is. De dierenarts zal ook verder aan de buik voelen en als dat pijnlijk is en bijvoorbeeld de nieren zijn afwijkend van grootte of er zijn in de plasbuis verdikkingen te voelen, dan is er verder onderzoek nodig. Er is ook verder onderzoek nodig wanneer de prostaat pijnlijk of vergroot is.
Uit een bloedonderzoek kan blijken dat er sprake is van een verhoogd aantal witte bloedcellen. Maar ook een verhoogd ureum- en/of creatininegehalte of andere afwijkingen die uit het bloedonderzoek vast gesteld kunnen worden horen bij een gecompliceerde blaasontsteking.
De diagnose blaasontsteking van een hond kan vast worden gesteld met een urineonderzoek. Dan moet de urine wel vers zijn en dus niet ouder zijn dan 2-4 uur en moet in de koelkast bewaard zijn tot het bezoek aan de dierenarts. Vervolgens wordt er een urinemonster afgedraaid en het sediment daarvan wordt dan onder een microscoop bekeken. Er wordt dan gekeken of dat er afwijkingen zijn die passen bij een blaasontsteking, ook wel een cystitis genoemd. Daarna zal er ook een vervolgonderzoek plaatsvinden bij de hond. Meestal is alleen een onderzoek van de urine niet genoeg om de oorzaak van een blaasontsteking te kunnen achterhalen. Daarvoor moet er gekeken worden naar een urinekweek na een blaaspunctie of er wordt een foto of echo gemaakt. Als er een blaaspunctie uitgevoerd moet worden dan moet dat met een naald en een spuit en wordt er direct uit de blaas urine gehaald voor een kweek van de urine. Deze kweek zal dan vaststellen of dat er bacteriën in de urine zitten en welke antibiotica er dan voorgeschreven kan worden. Eigenlijk zou de aangeprikte urine vrij moeten zijn van bacteriën. Bij 20% van de honden worden er geen bacteriën gekweekt en moet er verder gezocht worden naar de oorzaak. Dit kan dan een foto zijn of een echo.
Het maken van een röntgenfoto kan helpen om blaassteen te ontdekken bij de hond. Als er meer details van de blaas in kaart gebracht moeten worden, dan is een echo een betere techniek. Dan kan de blaaswand namelijk goed in kaart worden gebracht.
Wanneer een hond bloed plast en ook andere symptomen heeft waarbij je kunt denken aan koorts, sloomheid en een slechte eetlust, kan er ook gekeken worden naar een bloedstollingsprobleem. Dan moet er ook bloed afgenomen worden bij de hond.
De behandeling van de blaasontsteking bij een hond hangt ook af van de oorzaak. Meestal als het over een bacteriële blaasontsteking gaat, dan kan dat goed behandeld worden met antibiotica en met pijnstillers. Als er sprake is van blaasstenen dan moeten deze middels een operatie verwijderd worden. Er zijn er ook die opgelost kunnen worden met een aangepast dieet. Ook goedaardige poliepen kunnen met een operatie verwijderd worden, kwaadaardige blaastumoren zijn wat lastiger te verwijderen.
De prognose van de blaasontsteking van een hond hangt af van de oorzaak. Meestal wordt een blaasontsteking veroorzaakt door een blaassteen of een bacteriële infectie. Daarmee is de prognose van de behandeling gunstig. Bij kwaadaardige blaastumoren is de prognose niet gunstig. Een blaasontsteking kan met name voorkomen wanneer een teefje gesteriliseerd is. Als het na een week niet over is met antibiotica, of het is binnen zes maanden terug, dan is aanvullend onderzoek raadzaam. Houd de hond daarom goed in de gaten en ga bij twijfel van een blaasontsteking altijd naar de dierenarts zodat het onderzocht kan worden. Laat uw hond niet onnodig lijden, raadpleeg de dierenarts.
