De directe weg naar vrede en geluk
verschillende bekende en ook minder bekende hedendaagse meesters zoals bijvoorbeeld Mooji, Adyashanti, Rupert Spira en Eckhart Tolle laten ons de directe weg naar vrede en bewustzijn zien. Eigenlijk is er geen weg zeggen ze, want hoe zou er een weg zijn naar iets wat we al zijn? Is er een directe weg naar de ademhaling of de hartslag? Deze zijn een onlosmakelijk onderdeel van ons menselijke bestaan. Net zo is er geen weg naar verlichting, ons bewustzijn is van nature al verlicht, alleen zijn we er ons individueel en collectief niet van bewust.
Collectief ontwaken
In deze tijd is ontwaken tot de staat van bewust Zijn met haar onlosmakelijke gewaarwording van vrede makkelijker dan ooit. Het lijkt alsof nu, terwijl we nog denken dat de winter van stormen en ontbering, de woestijn van desillusie en collectief verloren zijn, nooit meer lijken te eindigen, er de eerste tekenen zijn van een nieuwe lente, een lente van hernieuwde bewustwording. Er zijn steeds meer geluiden te horen dat anno nu de kansen op individueel en collectief ontwaken groter zijn dan ooit. De tijdgeest draagt dit in zich. Niemand hoeft zich hiervan uitgezonderd te voelen.
Een nieuwe lente
De mensheid is als een bloem die al te lang onder de grond geleefd heeft en haar potentie nog niet heeft gerealiseerd. We beginnen deze staat van beperking en verduistering te ontgroeien. Steeds meer mensen voelen de behoefte hun vleugels te spreiden. Er was altijd al het gevoel dat er meer is dan dit, het gevoel dat het toch niet de bedoeling kan zijn dat we er met zijn allen deze enorme puinhoop van maken. Is dit het? Pas op het moment van de grootste nood is de mens(heid) bereid om zijn schijnzekerheden en -veiligheden op te geven. Als niets meer aangegrepen kan worden als redding of bescherming opent de mens zich. Dit is wat er nu wereldwijd aan het gebeuren is. Het heeft de massamedia nog niet bereikt, want het oude systeem, de gevestigde orde blijft zich beheerst door een diepe angst zeker stellen van haar machtspositie, en de schijnconsensus van wat als ‘acceptabele’ rationele ‘waarheid’ beschouwd kan worden is nog steeds algemeen dominant. Maar ondertussen groeien er heel veel bloemetjes, die nu nog relatief teer zijn, want het is nog winter, uit het duister naar het licht. De hoop die in de buitenwereld (bijna) niet gevonden kan worden kan in het eigen hart gevonden worden. Tegen alle verdrukking in is er wereldwijd, collectief iets gaande, de mensheid is ondanks zichzelf aan het ontwaken tot haar ware natuur. De groei naar een betere samenleving begint van onderop, in de harten en geesten van velen. Ja we kunnen het beter doen als mensheid. Er bestaat zoiets als onverwoestbare vrede ondanks de chaos.
Vrede en stilte zijn al aanwezig
Vrede is een onlosmakelijke eigenschap van het menselijke bewustzijn. Wie stil gaat zitten, (dit hoeft niet persé volgens de traditionele methoden van meditatie te zijn) en luistert naar de stilte, zelfs al zijn er op dit moment allerlei geluiden of zelfs lawaai te horen, kan opmerken dat er stilte waar te nemen is. Plak geen labels, oordeel niet, stel je slechts open om stilte te ontdekken. Blijf rustig zitten. Merk je gedachten op, je gevoelens, laat ze komen, laat ze gaan, ze zijn niet slecht, ze zijn niet goed. Ze zijn, dat is alles. Langzaamaan, kun je merken hoe iets in je dit alles beschouwt, waarneemt, iets dat stil is. Dit waarnemende zelf doet niet mee aan alle activiteit van denken, voelen, handelen. Al is het maar gedurende een klein moment, merk op dat hier vrede aanwezig is, de natuurlijke eigenschap van jouw Zijn.
Een subjectief onderzoek buiten het verstand om
Iedereen kan voor zich onderzoeken of er vrede in zichzelf te vinden is, al is het maar voor eventjes. Het gaat om het subjectieve onderzoek. Het verstand is hier een niet begrijpend instrument dat slechts binnen afgesproken condities functioneren kan. Hoe noodzakelijk in onze samenleving het verstand ook is, en hoe belangrijk het ook geacht wordt, haar waarde wordt overschat, want het verstand heeft haar beperkingen. Het verstand is van nature rusteloos, het wil altijd actief zijn, stilte is hier slechts een leegte en het verstand voelt het als een onvermijdelijke uitnodiging om zo snel mogelijk deze leegte op te vullen. Nee, het verstand voelt zich al gauw verloren als het stil wordt. Ons subjectieve onderzoek of er vrede en stilte en wellicht zelfs geluk te vinden zijn in ons oorspronkelijke wezen is alleen uit te voeren als we het babbelende en eigenwijze verstand voor nu laten voor wat het is. Het is nu even niet relevant. Hoe het ook redeneert en voortraast, zie het en geef het geen aandacht, het hoeft niet weg, maar je hoeft er ook niet in mee te gaan. Er is iets anders waar te nemen, iets dat alleen maar waarneemt. Het is je bewustzijn, het is stil en aanwezig.
Innerlijk aangeboren vermogen van weten
Hierbinnen is ook een weten waar het verstand nooit bij kan komen. Dit kan aanvankelijk wellicht voelen als onzekerheid, maar met enige openheid en intuitieve nieuwsgierigheid blijkt dat hier ruimte en vrijheid te ervaren zijn. Ook dit zijn onlosmakelijke eigenschappen van ons oorspronkelijke wezen.
De menselijke geest is van nature vrij en ruim en onbevreesd
Langzaamaan dringen we verder door in de staat van bewust aanwezig zijn. We nemen waar met de vermogens waar we allemaal mee geboren zijn. Vermogens die we misschien vergeten waren, maar misschien herinneren we nog hoe we als jong kind aanwezig waren. Misschien herinneren we ons weer hoe er momenten van stilte waren, waarin we alleen maar aanwezig waren, of waarin we meer ruimte ervoeren dan binnen de beperkingen waarin we nu dagelijks verkeren. Hoe vrij is onze geest nog? Weggestopt is onze natuurlijke vloeiende intelligentie waarin we voelen wat ons past, waar onze aandacht naartoe getrokken wordt, waar er misschien iets te vinden is wat een wezenlijke bijdrage kan leveren aan ons dagelijks bestaan en waarin ons oorspronkelijke zelf zich kan uitdrukken.
De ultieme waarheid blijkt subjectief te zijn
Een jonge geest is een onderzoekende geest, een oude geest is een geconditioneerde geest. Wat we aannemen als waarheid kan een sta-in-de-weg zijn. Wat is waar? Uiteindelijk, in laatste instantie is er niets of niemand die ons vertellen kan wat waar is. De ultieme waarheid is niet een verstandelijke afspraak over informatie en feiten waar we het allemaal over eens zijn. De ultieme waarheid blijkt een volkomen subjectieve beleving te zijn.
De kracht van de innerlijke kern
Hier in ons diepste zelf is er het zelfvertrouwen dat als je bij jezelf te rade gaat de dingen op hun plek vallen, dat geeft rust en vrede. We ontmoeten onszelf daar waar we onszelf en het bestaan altijd gekend hebben, maar daar zijn geen woorden voor.
