Op deze pagina leggen we je uit hoe je ze signaleert, waarom ze bloed zuigen bij mensen en hoe je een bedwantsenplaag in de kiem kunt smoren.
De bedwants is een bloedzuigende parasiet. Eenmaal volwassen hebben ze een grootte van maximaal 6 millimeter. Van deze parasieten bestaan er allerlei soorten. Opmerkelijk is het dat de bedwants in Europa (pal na de tweede wereldoorlog) bijna in zijn geheel was uitgeroeid maar op dit moment opnieuw met een opmars bezig is. En met name de slaapkamers zijn voor deze diertjes de beste plek in huis om zich te verschuilen. Waarom? Dat lees je hieronder. Overigens worden deze beestjes ook wel wandluizen, bedbugs of bedluizen genoemd.
Later in dit artikel vertellen we je waar bedwantsen vandaan komen en hoe ze uiteindelijk door jou meegenomen worden naar huis. De bedwants verstopt zich graag in je slaapkamer. Maar dat betekent niet dat ze niet in andere vertrekken van je woning voorkomen. In elk geval is de bedwants afhankelijk van zijn broodheer, de mens of dier. Als mensen slapen komen ze pas tevoorschijn. Bij daglicht zijn ze moeilijk te ontdekken. Ze hebben platte lichamen en kunnen zich daardoor gemakkelijk verstoppen. Met hun steeksnuit zuigen ze bloed op en dat veroorzaakt jeukende bulten.
Een bedwants is totaal niet kieskeurig. Dat kan je opmaken uit het feit dat iedereen er last van krijgen kan. Ook al is je bed nog zo schoon, bij deze bloedzuigende onderkruipsel draait het puur en alleen om jouw bloed. Met name slaapkamers met veel verstopplekken, naadjes, holtes en spleetjes, zijn lastiger van dit ongedierte te ontdoen.
Zoals je nu weet zijn bedwantsen alleen 's nachts actief aangezien hun prooien dan slapen. Het bloed van zowel mensen als dieren (warmbloedige dieren) is voor hen een heerlijke maaltijd. Opvallend is dat de benen van mensen het meest geliefd blijken te zijn om in te prikken. De bedwants heeft een steeksnuit waarmee hij door de huid prikt. Hij injecteert eerst een verdovend stofje in je huid die bovendien het stollen van je bloed tegengaat. Pas dan begint hij bloed te zuigen. De antistollende stoffen leiden tot vervelende jeukbulten vergelijkbaar met muggenbulten en het veroorzaakt dan ook bij vrijwel iedereen veel ongemak, met name indien de wondjes worden opengekrabd. Heel zelden komen er plaatselijke infecties van de huid voor.
Alleen in tropische landen kunnen deze beestjes in zeldzame gevallen ziektes overbrengen maar in Europa is de kans daarop nihil, vrijwel te verwaarlozen dus. Er zijn maar enkele gevallen bekend waarbij mogelijk de bedwants Hepatitis B heeft overgebracht op de mens (niet in Europa). Mensen die allergisch zijn voor bepaalde stofjes die in het ingespoten speeksel van de bedwants zitten, kunnen daarop sterk reageren. Mensen met een ernstige allergie kunnen in shock geraken.
De bedwants komt overal van nature voor. Pal na de tweede wereldoorlog was de bedwants in Europa echter bijna geheel verdwenen, doordat er hevig jacht op ze werd gemaakt. Het lijkt er op dat het insect weer in opmars is. Plekken waar de kans het grootste is dat je bedwantsen tegenkomt zijn hotels, hostels en B&B's. Heb je bedwantsen in huis? Dan zijn ze door jou of een logee meegenomen vanuit een van die plekken. Ze reizen heel gemakkelijk in je kleding of bagage mee. Maar hotels, hostels en B&B's zijn niet de enige doorvoerhavens voor deze insecten.
Helaas zijn hotels, hostels en B&B's niet alleen de enige plekken meer waardoor je in eigen huis last van deze insecten kunt gaan krijgen. Zo verstoppen bedwantsen zich ook in vintage- en tweedehands meubelen. Let daar bij het kopen van tweedehands meubelen dus op. Vooral matrassen, banken en tapijten blijken geliefde verstopplekken van deze lastpakken te zijn maar ook kasten en stoelen ontkomen er niet meer aan.
Zelfs in vliegtuigen en treinen (ook metro's en bussen) worden bedwantsen aangetroffen. Niet verwonderlijk natuurlijk, aangezien ze graag meeliften in de bagage en kleding van mensen. In Nederland is de kans trouwens kleiner dat je bedwantsen op deze plekken tegenkomt.
De eitjes van de bedwants zijn met het oog nauwelijks waar te nemen. Ze zijn wit van kleur en maximaal 1 mm groot. De eitjes komen al vrij snel uit, namelijk na 10 dagen. De bedwants ontwikkelt zich vervolgens in 5 stadia in ongeveer 6 weken tijd. Al in zijn eerste stadia gebruikt de kleine bedwants het bloed van mens en dier om zich te voeden. Des te ouder de bedwants is, des te meer tijd hij nodig heeft om zich te voeden. Dit varieert van 2 tot ongeveer 12 minuten. Het uitroeien van deze insecten is lastig, aangezien ze zich goed kunnen verstoppen en vele maanden kunnen overleven zonder bloed als maaltijd. Volwassen bedwantsen lijken op luizen (ze worden ook wel wandluizen genoemd) en hebben een zwartbruine of roodbruine kleur, zes pootjes en een ovaal-platte vorm.
Ze hebben geen vleugels maar kunnen wel snel rennen. Springen zoals vlooien kunnen ze niet. Ook laten deze bedluizen uitwerpselen achter in je bed of in de naden van het matras. Het wijst op de aanwezigheid van bedluizen indien je kleine, korrelige uitwerpselen vindt.
Bedwantsen zijn erg lastig te bestrijden. Ze verspreiden zich immers heel snel en verstoppen zich gemakkelijk. Daarnaast kunnen ze maanden zonder voedsel. Het is dan ook een hele opgave om een bedwantsenplaag in je huis te bestrijden. Vrijwel de enige mogelijkheid om deze beesten te bestrijden is door chemische bestrijdingsmiddelen in te zetten op basis van deltamethrin of permethrin. Doe dit bij voorkeur door een professional. De ruimten die zijn behandeld mag je de eerstvolgende uren niet betreden. Daarnaast moet al je beddengoed, inclusief matras, worden gereinigd en/of gewassen. Datzelfde geldt voor je kleding.
Schakel altijd de hulp in van een erkende ongediertebestrijder indien je last hebt van veel bedwantsen in je huis. Zij behandelen in dat geval de plekken waar dit ongedierte zich meestal verstopt, zoals de randen van je matrassen, plinten in de slaapkamers, de plekken achter schilderijen, et cetera. Al deze plekken worden ingespoten met een bestrijdingsmiddel. Meestal is een extra behandeling noodzakelijk.
