Napoleon Buonaparte werd geboren in 1769 als tweede zoon van Maria Ramolino en Carlo Buonaparte. Zijn familie was van Italiaanse komaf, maar hij werd geboren op Corsica. Zijn vader was advocaat. De familie Buonaparte was geen rijke familie, maar zeker weten ook niet arm. Zijn jeugd bracht hij voornamelijk door op Corsica. Op school wilde hij over de kinderen altijd de leiding nemen en speelde hij graag soldaatje. Doordat z’n vader een vriend van de Franse gouverneur was kon hij voor Napoleon een studiebeurs regelen. Toen hij 9 was vertrok hij naar het vaste land van Frankrijk. Hij studeerde bij de monniken in Autun. Hier leerde hij o.a. Frans. Daarna ging hij naar de militairen school in Brienne. Zijn hele leven lang sprak hij Frans met een Corsicaanse tongval. Zijn aanleg voor talen was slecht. Hij kon geen andere taal en hij was ook slecht in Latijns. Daarentegen was hij wel goed in wiskunde.
Napoleon deed al vroeg examen aan de militairenschool in Parijs en werd op zijn zestiende al tweede luitenant. Als soldaat had hij veel belangstelling voor geschiedenis. Hij vond het prachtig om de verhalen te lezen over Caesar, Plutarchus, Corneile en Voltaire. Als luitenant brak de Franse revolutie uit en Napoleon besloot om zich hierbij aan te sluiten. Eén van zijn vrienden was Pasquale Paoli. Hij werd de grote held van de Franse revolutie. Als beloning mocht hij de leiding nemen over Corsica in 1790. Hij besloot Napoleon mee te nemen en één van zijn medewerkers te maken. Maar tijdens de revolutie kreeg Paoli het lastig. De Fransen deden namelijk een poging Sicilië te veroveren, maar dit mislukten omdat hij de expeditie door Paoli gesaboteerd werd. Napoloen keerde zich tegen Paoli, maar bij een opstand moest zowel hij als Paoli vluchten. De Britten vielen namelijk binnen en werden in 1794 eigenaar van Corsica. In 1796 werd het eiland weer Frans.
Louis XVI werd in 1793 onthoofd in Parijs. Aan het einde van het jaar kreeg Napoleon Toulon in handen. Het was zijn eerste militairen overwinning. In 1794 werd hij kort opgepakt en zat hij gevangen in Fort Carré in Antibes. In 1795 ontving hij een voorstel om het bevel te voeren in Vendée. Dit weigerde hij te doen. In oktober vroeg de regering hem om in Parijs de royalistische opstand te stoppen. Dit deed hij door 40 kanonskogels op het publiek af te schieten. Als beloning werd hij benoemd tot brigadegeneraal. In 1796 werd hij officieel generaal van het leger van Italië. Het was zijn doel om met dit leger Oostenrijk aan te vallen. Op 9 maart trouwt hij met Joséphine de Beauhamais. Het leger van Italië bleek ondertussen in slechte staat te zijn. De mannen hadden weinig te eten gehad en waren verzwakt. Napoleon herstelde het leger en ging de Alpen over. Ondanks dat hij een verzwakt leger had versloeg hij de Oostenrijkers in 1796 op 10 mei bij de slag om Lodi en 14 mei kwam hij terug in Milaan. Daarna volgde nog twee veldslagen die Napoleon won. Dankzij zijn overwinningen kreeg Italië een stuk Oostenrijk in handen tot op 120 km afstand van Wenen. Uiteindelijk ondertekende de Aartshertog Karel de vrede met Italië.
Napoleon mocht vanwege zijn overwinningen een triomftocht maken door Parijs. Napoleon had een Italiaanse oorlogsbuit ontvangen en besloot hiermee een expeditie te maken naar Egypte. Zijn doel was om Frankrijk een groter land te maken dan het Verenigd Koninkrijk. Dit zou de Britten volgens hem pijn doen. Het Franse bewind zag hier niet zoveel in en was niet van plan om Napoleon hun complete vloot mee te geven. Daarnaast zagen ze het als onhaalbaar dat hij Egypte en zelfs India zou kunnen veroveren. Napoleon kreeg zijn zin en vertrok in 1798 naar Egypte. Onderweg wist hij o.a. Malta te veroveren en werd hier de kathedraal Valleta geplunderd. Eenmaal in Egypte aangekomen werd het leger overvallen door het extreme klimaat en hitte waardoor er viel zieken ontstonden. Door de extreme hitte stierven er meer soldaten dan op het slagveld zelf. Napoleon wist bij de slag om de piramiden te winnen van de mammelukken. Alleen de weg terug was niet meer mogelijk omdat een Britse vloot van ze wist te winnen om de slag om de Nijl. De sultan van het Ottomaanse rijk verklaarde vervolgens Frankrijk de oorlog omdat ze de mammelukken verslagen hadden. Napoleon wilde hem eerst aanvallen door naar Syrië te gaan, maar dit mislukten. Hij besloot daarom verloren terug te keren naar Frankrijk.
Ondertussen ontstonden er steeds meer problemen in Frankrijk. Er was grote armoede en de inflatie steeg enorm. Eén van de leden van het Directoire Joseph Sieyés was van plan om een staatsgreep te doen. Hij vroeg Napoleon hierbij om zijn steun en kennis. Op 9 november 1799 werd de staatsgreep succesvol uitgevoerd. Napoleon kreeg binnen het consult de macht over het leger en werd direct populair onder de inwoners. Hij sloot vrede met paus Pius en het Verenigd Koninkrijk. Al snel kreeg hij alle macht in handen en begon hij te regeren als een dictator in het land. Hij had hierdoor ook alle macht om Frankrijk groter te maken zoals zijn oorspronkelijke plannen. Hij besloot dat hij keizer van het land moest worden en riep zichzelf hiertoe uit op 2 december 1804. Zijn nieuwe status werd niet gewaardeerd door andere vorsten. Het Britse rijk erkende zijn titel dan ook niet.
Nadat Napoleon keizer werd zijn er bijna continue oorlogen geweest tegen Frankrijk. Het Verenigd Koninkrijk, Oostenrijk, Pruisen en Rusland voerde constant oorlog. Toch was Napoleon zijn vijanden constant te slim af. In 1812 kreeg hij het voor elkaar dat bijna geheel Europa onderdeel was van Frankrijk of een bondgenoot van de Fransen. Hierbij hoorde de Benelux, Duitsland ten westen van de Rijn, Toscane, Rome en de Illyrische provincies aan de Adriatische zee. Een aantal familieleden van hem riep hij ook uit tot koningen. Zijn oudste broer Jozef werd bijvoorbeeld koning van Napels en Lodewijk koning van Nederland. Het veroveringsgedrag van Napoleon werd door andere Europese landen gevreesd. In 1808 drong Napoleon ook Spanje binnen en liet hij koning Karel IV afstand doen van de troon om vervolgens zijn broer Joseph tot nieuwe koning te benoemen.
Al snel ontstond er ook oorlog met Rusland. Deze ontstond nadat in 1810 Rusland liet weten geen bondgenoot meer te willen zijn. Vooral omdat dit met problemen leiden qua handel met Engeland waar de Russen veel mee handelden. Napoleon ging hier niet mee akkoord en was van plan om Rusland in beslag te nemen. Hij ging met een leger van 500.000 man richting Rusland. In het leger zaten mannen uit Italië, Polen, Pruisen, Zwitserland, Nederland, Duitsland en Spanje. Toen de Russen zagen hoe groot het leger was trokken ze zich terug. Maar door een gebrek aan voorraden raakten zijn leger verzwakt en er braken besmettelijke ziektes uit. Napoleon besloot toch door te gaan en op 17 augustus ontstonden er gevechten maar deze waren niet beslissend. In 82 dagen bereikte hij Moskou. Er ontstonden verschillende veldslagen, maar geen beslissende en zijn leger was voor de helft overleden. De Russen hadden nog meer soldaten verloren, maar konden telkens weer aansterken met nieuwe soldaten in tegenstelling tot Napoleon. De Russen besloten zich terug te trekken en Moskou niet te verdedigen. In plaats daarvan staken ze de stad in brand toen Napoleon beslag legde. Door een tekort aan voedsel kon Napoleon niets anders doen dan zich terug trekken omdat er ook niets in Moskou te halen was. De terugtocht was een ramp door een tekort aan voedsel. Vooral de strenge winter speelde hem en zijn leger parten. Van zijn grote groep soldaten waren er nog maar tienduizenden overgebleven.
Door de tegenslagen in Rusland ontstond er onrust in het Franse gebied. De Spanjaarden kwamen bijvoorbeeld in opstand en besloten oorlog te voeren tegen hun keizer. Frankrijk gaf zich niet gewonnen en stuurde een nieuw leger naar Spanje. Er ontstond een grote slag bij Dresden die de Fransen wonnen. Bij de grote Volkerenslag bij Leipzig werd Napoleon verpletterd door de andere legers. Ondanks de nederlaag wilde hij een invasie op Frankrijk proberen te voorkomen. Ondanks dat hij soldaten tekort kwam lukte het hem aardig om iedereen op afstand te houden. Tot er onverwacht een aanval kwam op Parijs en de Fransen niet voldoende waren voorbereid. Rusland dwong hem om troonafstand te doen en hem te verbannen naar Elba. De volgende dag deed hij een mislukte zelfmoordpoging met gif en raakten hij in een diepe depressie.
Onderweg naar Elba voor zijn ballingschap werd hij bijna gelynchte door de menigte in Orgon. Tijdens zijn ballingschap mocht hij wel nog keizer zijn, maar alleen van Elba (een eiland voor Toscane). Daarbij kreeg hij een lijfrente van 2 miljoen Franse frank uit de staatskas. En hij kreeg een klein leger van 1000 man mee als lijfwacht. Zijn moeder besloot bij hem te gaan wonen op de Elba, maar zijn broers keken niet meer naar hem om. Napoleon had een luxe levensstijl op Elba, maar was elke dag bang dat hij vermoord zou worden.
Tien maanden na zijn ballingschap wist hij te ontsnappen. Hij keerde terug naar Parijs waar hij steun zocht bij het volk dat niet tevreden was over hun nieuwe koning Lodewijk XVIII. De koning wilde Napoleon arresteren, maar hij kreeg het voor elkaar om de soldaten bij hem aan te laten sluiten. Bij het leger was de kleine generaal nog steeds geliefd. Een groot deel van de bevolking ging vervolgens achter Napoleon staan. Hij verklaarde dat hij Frankrijk dit keer vreedzaam wilde regeren en hij besteeg opnieuw de troon met steun van het volk. De buurlanden vertrouwden het niet en bereiden zich voor op een nieuwe oorlog. Hij besloot dat hij ze zou aanvallen in de Zuidelijke Nederlanden. De troepen troffen elkaar bij Waterloo. Deze slag verloor Napoleon. Hij keerde op 21 juni terug in Parijs en moest van het volk opnieuw afstand doen van de troon. De stad werd ondertussen door de Britten en Pruisen bezet. Napoleon was bang dat hij vermoord zou worden en probeerde te ontsnappen. Hij was van plan naar de Verenigde Staten te gaan, maar in de haven werd hij opgepakt en gaf hij zich over.
De Britten hadden besloten dat Napoleon uit Europa verbannen moest worden. Ze besloten hem te verbannen naar Sint-Helena in de Atlantische Oceaan. Dit eiland ligt op 2000 kilometer van Angola. Met een kleine entourage werd hij naar het eiland gebracht in 10 weken tijd. Hij verbleef de rest van zijn leven op het eiland. Ondanks de geruchten deed hij geen pogingen meer om te ontsnappen. Met de gezondheid van hem ging het steeds slechter. Hij at slecht en had last van maagzweren, hoofdpijnen en overgeven. Daarnaast verveelde hij zich en was hij moedeloos van de uitzichtloze situatie. Hij zei dat hij misschien beter in Moskou had kunnen sterven. Hij had het vermoeden dat de Britten hem sinds 1818 aan het vergiftigen waren zodat hij langzaam zou sterven. Alleen bewijzen zijn er nooit gevonden. 6 dagen voor z’n dood schreef hij op wat er met zijn lichaam moest gebeuren. Hij wou opengesneden worden en onderzocht worden. Hij overleed op 5 mei 1821. De vermoedens zijn dat hij overleden is aan maagkanker. Zijn lichaam werd vervolgens naar Parijs gebracht waar hij een praalgraf gekregen heeft. Dit is tegenwoordig één van de toeristische trekpleisters in de stad.
