Winston Churchill werd geboren in het Blenheim Palace in Oxfordshire. Hij was de zoon van John Churchill een hertog van Marlborough. Het paleis was aan zijn familie cadeau gegeven voor de overwinning in de slag bij Blenheim in 1704. Zijn moeder was Jennie Jerome een dochter van de Amerikaanse miljonair Leonard Jerome. Tijdens zijn jeugd was hij erg eenzaam en werd hij veel gepest met zijn rode haren. Doordat hij veel gepest werd haalde hij slechte cijfers op school. Ondanks dat hij niet goed zijn best deed op school was hij wel dol op geschiedenis en literatuur. Van deze vakken zal hij later goed gebruik maken.
In 1893 begon hij een opleiding tot militair. In 1895 werd hij voor het eerst uitgezonden in Cuba waar hij met de Spaanse troepen meeging als waarnemer. Tijdens zijn missies als waarnemer schreef hij artikelen over wat hij meemaakte. Vooral tijdens de missies in Brits-Indië. Dankzij de invloed van zijn familie werden een aantal van zijn artikelen gepubliceerd in The Daily Telegraph. Hij besloot er ook een boek over te schrijven die in 1898 uitkwam. Op 5 mei 1899 nam hij officieel ontslag bij het Britse Leger.
Nadat hij van zijn laatste missie was teruggekeerd besloot hij de politiek in te gaan. Van 1901 tot 1922 was hij officieel lid van het Britse lager huis en van 1924 tot 1964. Hij was officieel lid van de Conservative party. Alleen toen die zich tegen de vrijhandel inging besloot hij over te stappen naar de Liberal Party in 1904. Als lid werkte hij o.a. mee aan de onafhankelijkheid van Ierland, werkeloosheidsverzekeringen en arbeidsbureaus. Nadat er oneindigheid ontstond met de premiers besloot hij terug te keren naar de Conservative Party.
In 1910 werd Churchill voor het eerst minister. Hij werd benoemd tot minister van Binnenlandse Zaken. Als minister deed hij een paar opmerkelijke dingen. Zo wilde hij geestelijke gedegenereerde laten steriliseren en in werkkampen stoppen. Daarnaast was hij tegenstander tegen het vrouwenkiesrecht. In 1911 werd hij officieel minister van de Marine tot de Eerste Wereldoorlog. Hij werkte mee aan de voorbereidingen voor de oorlog in Europa en het klaarmaken van de Britse strijdkrachten. Hij speelde ook een belangrijke rol in het ontwikkelen van de een Britse tank. De eerste tank werd de Mark I genoemd.
Churchill had enorme ambities als minister tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij was hierdoor mede verantwoordelijk voor de rampzalige landing bij Dardanellen. Aan de Britse en Franse kant waren er hierdoor 220.000 vermisten, doden en gewonden. Hierdoor kreeg hij als bijnaam de slager van Gallipoli. Hij besloot zijn verantwoordelijkheid te nemen en ontslag te nemen als minister van de Marine.
In 1917 werd Churchill opnieuw tot minister benoemd en dit keer tot de minister van Munitie. Omdat de Eerste Wereldoorlog was afgelopen kreeg hij ook de taak om minister van Oorlog en Luchtvaart te worden. Hij was in 1919 de minister die voorstelde om te gaan experimenteren met chemische wapens. Volgens hem lag hier de toekomst van de moderne oorlogsvoering. Ook wilde hij graag ingrijpen bij de Russische revolutie. In 1921 was hij de ondertekenaar van het verdrag waarmee Ierland officieel onafhankelijk werd.
In 1922 werd Churchill geopereerd aan zijn blinde darm. Nadat hij bijkwam van de operatie bleek het kabinet gevallen te zijn. Er werden nieuwe verkiezingen gepland. Bij deze verkiezingen verloor hij z’n zetel. In 1924 kreeg hij steun van de regering waardoor hij verkozen kon worden tot Minister van Financiën. In 1929 werden er nieuwe verkiezingen gehouden. Het idee was om Churchill als leider naar voren te schuiven, maar door meningsverschillen gebeurde dit niet. In de nieuwe regering was uiteindelijk geen ruimte voor Churchill. Hij besloot daarom weer zijn andere passie op te pakken namelijk schrijven.
In 1933 zag Winston Churchill met lede ogen aan dat Hitler aan een enorme opkomst bezig was. Hij was één van de eerste die inzag dat Nazi Duitsland straks de macht in Europa ging grijpen. Hij probeerde de regering duidelijk te maken dat er een sterker leger nodig was. Helaas wilde niemand naar hem luisteren. De Engelsen waren nog geschrokken van de Eerste Wereldoorlog en wilde het niet geloven dat er nog een oorlog zou komen.
Op 1 september 1939 brak de gevreesde Tweede Wereldoorlog uit. Chamberlain werd verkozen tot minister van de Marine. Maar na zijn rampzalige nederlagen in Noorwegen moest hij verplicht aftreden. Hij werd opgevolgd door Churchill. Hij besloot een inspirerende toespraak te houden voor het Britse volk. Op 30 oktober 1939 ging hij met twee admiralen naar de Orkney eilanden. Een Duitse duikboot schoot richting zijn schip drie torpedo’s maar ze ontploften niet door een fout in het mechanisme. Churchill had een persoonlijke band met de huidige president van Amerika Roosevelt. Hierdoor kreeg hij het voor elkaar om constant goederen uit Amerika te krijgen. Het kosten het Verenigde Koninkrijk wel een hoop geld om de goederen in het land te krijgen. Het Amerikaanse leger kreeg ook vrij toegang om een legerbasis in Engeland op te zetten.
In oktober 1940 kreeg Winston Churchill promotie en werd hij tijdens de Tweede Wereldoorlog officieel premier van Engeland. Hij nam een belangrijke rol aan en hield regelmatig toespraken waarmee het volk weer moed kreeg. Tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft hij ook de speciale geheime dienst opgezet. Deze geheime dienst speelde een belangrijke rol met het saboteren, spioneren en verspreiden van valse informatie onder de Duitsers. Zijn doel was tijdens de Tweede Wereldoorlog om Nazi Duitsland volledig te vernietigen.
Ondanks dat hij succesvol was als premier tijdens de Tweede Wereldoorlog had hij ook een hoop vijanden gemaakt. Na de oorlog werden er nieuwe verkiezingen gehouden en kreeg hij een nederlaag te voorduren. Hij werd officieel niet herkozen als premier terwijl hij graag na de oorlog met een schone lei wilde beginnen. Toch bleef hij voor de Britten een oorlogsheld en wilde ze graag een nieuwe start met een nieuwe premier. In 1951 werd hij opnieuw premier. In 1953 werd hij geridderd voor z’n aandeel in de oorlog. Hij kreeg ook nog de Nobelprijs voor literatuur voor zijn aandeel in boeken die hij geschreven had. In 1953 kreeg hij een beroerte waardoor zijn linkerkant verlamd raakte. In 1955 besloot hij door zijn slechtere gezondheid en 80ste verjaardag om af te treden. Zijn verlamming herstelde wel. Officieel nam hij pas afscheid van het parlement in 1964.
In 1965 kreeg hij nog een keer een beroerte en werd zijn gezondheid slechter. Negen dagen na zijn tweede beroerte overlijd hij op 90 jarige leeftijd. Drie dagen lang was zijn lichaam opgebaard in de Westminster Hall en kreeg hij een officiële staatsbegrafenis. De officiële rouwdienst werd gehouden in St Paul’s Cathedral. Zijn kist werd vervolgens via de Theems weggebracht. Hij ligt begraven in een familiegraf op Saint Martin’s Churchyard in Bladon.
