Een andere naam voor een baarmoederontsteking bij een hond is een pyometra. Dit is een bacteriële infectie van de baarmoeder. Het komt voornamelijk bij oudere teefjes voor, maar het kan ook bij wat jongere honden voorkomen. Een baarmoederontsteking kan optreden wanneer de hond loops is, maar ook wanneer een teefje net pups heeft gehad. Het kan ook zijn dat de teefjes al meer dan een half jaar niet loops zijn geworden en dan kan dat ook een teken zijn dat wijst op een baarmoederontsteking (hoeft uiteraard niet, sommige honden zijn onregelmatig loops). Als een hond gezond is, dan produceert het teefje gedurende een bepaalde periode van de cyclus progesteron. Er kan ook sprake zijn van een hoge en langdurige progesteron-spiegel na de behandeling met anticonceptiemiddelen. Dit wordt ook wel de prikpil genoemd. Op het moment dat de progesteron spiegel bij de hond erg hoog is, dan is de hond erg vatbaar voor een infectie van de baarmoeder. Er vindt een verandering plaats door progesteron, het endometrium (het baarmoederslijmvlies) verandert en dan ontwikkelt zich een zogenaamde CEH (Cysteuze Endometrium Hyperplasie). Dit wijst al op een beginnende baarmoederontsteking. Dit zal verder ontstoken raken en dan zal zich een baarmoederontsteking ontwikkelen. Er zijn dan bacteriën die de baarmoeder infecteren en deze komen uit de vagina. De uitvloeiing van de vulva kun je zien, maar het is veel gevaarlijker als de baarmoedermond (cervix) is gesloten, want in dat geval zit alle pus echt opgesloten. Dit kan soms een behoorlijke hoeveelheid zijn.
De kans op een baarmoederontsteking bij honden is groter dan bij andere diersoorten. De hoge concentratie progesteron bij honden speelt hierin een grote rol.
Als je een teefje hebt en zij is niet geholpen (niet gesteriliseerd), dan kan er een baarmoederontsteking optreden. Dit kun je herkennen aan een lusteloze hond, koorts, opvallend veel plassen en veel drinken. Het hoeft niet allemaal aanwezig te zijn om een baarmoederontsteking te hebben. Een hond zal niet veel zin hebben in eten en moet af en toe braken. Veel mensen merken op dat hun hond al een paar maanden lusteloos is en dat er etterige uitvloeiing uit de vulva van de hond komt. Let daarom goed op de verschijnselen als je een teefje hebt, zodat je er op tijd bij bent! Andere symptomen zijn:
Een diagnose van een baarmoederontsteking bij de hond kan gesteld worden aan de hand van de symptomen, maar er wordt ook altijd een foto gemaakt, er wordt met een echo gekeken of er wordt bloed afgenomen. Meestal worden er meerdere onderzoeken gedaan om vast te stellen of dat het inderdaad over een baarmoederontsteking gaat bij de hond. Welke onderzoeken er gedaan worden, zal afhankelijk zijn van de klachten die de hond heeft, wanneer het allemaal wijst op een baarmoederontsteking kan er vaak met een echo sneller bekeken worden of dat het klopt. Hierdoor kan er snel actie worden ondernomen en kan de operatie gepland worden. Meestal is het geen kwestie van afwachten, maar de hond zal meteen geopereerd worden. Het is namelijk gevaarlijk om de hond te laten rondlopen met een baarmoederontsteking, er kan van binnen veel schade aan worden gericht en dat moet voorkomen worden!
Als de hond een baarmoederontsteking heeft, dan is het meestal het beste om deze operatief te laten verwijderen. Daarbij worden de baarmoeder en vaak ook de eierstokken weggehaald. Normaal gesproken herstellen honden erg snel en goed na de ingreep. Veel baasjes merken dat de hond na een paar weken weer een stuk jonger is en weer erg vrolijk is. Er zal in ieder geval wel echt gehandeld moeten worden bij de baarmoederontsteking, anders kan een dier er aan overlijden.
Er bestaan ook medicijnen die de baarmoeder samen laten trekken en dan loopt de bus uit de baarmoeder. Vaak wordt hierbij ook antibiotica gegeven. Maar de kans op complicaties blijft bij deze behandeling wel bestaan. Er is ook een grotere kans dat een baarmoederontsteking terugkeert bij de hond. Het is daarom vaak beter om te kiezen voor een operatieve ingreep, dan weet je zeker dat het niet terug kan keren en de kans op 100% herstel is hierbij veel groter. Daarnaast herstellen honden ook sneller en zie je sneller resultaat, zowel voor de eigenaar als de hond wel zo prettig!
Na een sterilisatie is de prognose van de hond goed. Het ligt er wel aan of dat een dier lang heeft rondgelopen met een baarmoederontsteking of niet. Als een hond namelijk te lang rond heeft gelopen met een baarmoederontsteking dan kunnen de nieren onherstelbaar beschadigd zijn geraakt. Dit heeft te maken met de toxische stoffen die in de bloedstroom zijn gekomen. Ook kunnen andere organen daardoor beschadigd zijn geraakt, ook de lever bijvoorbeeld. Soms kan antibiotica voldoende zijn als de hond daar goed op reageert, de vruchtbaarheid is echter wel verminderd.
Om een baarmoederontsteking bij een hond te voorkomen kan de hond op jonge leeftijd gesteriliseerd worden. Als bij een hond de eierstokken zijn verwijderd dan kan er ook geen baarmoederontsteking meer optreden. Ook neemt de kans op de melkkliertumoren af. Er zijn twee opties bij een baarmoederontsteking, het kan zijn dat het gaat over een open baarmoederontsteking. Dan komt er pus uit de vulva en dan is het dus zichtbaar aan de achterkant van de hond. Het kan zijn dat de pus zeer bloederig is of soms is het ook meer gelig/crème van kleur. De baarmoeder kan ook gesloten zijn en dan stroomt er uit de vulva geen pus. Het is wel lastiger om dan vast te stellen wat de diagnose is, met name voor de baasjes. Blijf nooit te lang doorlopen met vragen over welke aandoening dan ook bij je hond. De dierenarts zal je graag adviseren wat er dient te gebeuren. Je hond is het waard om naar de dierenarts te gaan voor een consult en/of behandeling. Laat de hond niet met pijn rondlopen. Naast het feit dat het zielig is voor de hond en onnodig, kan ook zijn gedrag door pijn veranderen. Een goede baas raadpleegt op tijd de dierenarts.
