Een Secure Digital (SD) card is niets anders dan een geheugenkaart die met flashgeheugen is opgebouwd. Je gebruikt de kaart in draagbare elektronica; in bijvoorbeeld je digitale camera, laptop, je smartphone of je mp3-speler. SD is de opvolger van de MMC, de Multi Media Card. In vergelijking met MMC heeft SD een hogere schrijf- en leessnelheid.
Op je SD-kaart sla je foto’s, muziek en video’s op die je vervolgens op een ander apparaat bewerkt. Belangrijkste tip als het om SD gaat is dat je altijd eerst het apparaat waar hij in bevestigd is uitschakelt, voor je de kaart verwijdert. Doe je dat niet dan kan gegevensverlies ontstaan of beschadiging optreden. Wil je een geheugenkaartje kopen dan moet je met name letten op formaat, de opslagcapaciteit, de snelheid, de aanduiding en eventueel de opties. Er is nogal wat te kiezen als het om dit bijzondere kaartje gaat. Zo heb je tegenwoordig ook een micro-SD-kaart beschikbaar.
Standaard is een SD kaartje 32 millimeter x 24 millimeter x 2,1 millimeter. De ook veel verkochte micro kaart is 15 millimeter x11 millimeter x 1 millimeter. Als het over de opslagcapaciteit gaat, dan spreken we over GigaByte (GB). Je koopt een kaartje met een opslag tussen de 4 en 512 GB. Als stelregel geldt dat hoe hoger de capaciteit is, hoe meer je betaalt voor je kaart. Behalve verschil in GB’s worden de verschillende kaartjes ook nog eens onderverdeeld in klassen. Zo is er de SDHC. HC staat voor High Capacity, voor 4 tot 32 GB. Ook kun je een SDXC-kaartje kopen, dit staat voor eXtended Capacity en daarmee worden de SD-kaart 64 GB tot die van 2 TB bedoeld. Voor de goede orde: een TB is 1000 GB.
Behalve de hoeveelheid (de capaciteit) die je op het kaartje op kunt slaan, speelt ook de snelheid een belangrijke rol in de wereld van het SD-kaartje. Met snelheid bedoelen we de maximale snelheid waarmee gegevens gelezen kunnen worden en de snelheid waarmee gegevens weggeschreven kunnen worden. Voorbeeld: heb jij een digitale camera met een hoge resolutie, dan wil je vooral niet te lang wachten tot de foto volledig weggeschreven is. In dat geval kies je als je verstandig bent dus voor een kaartje met een hoge schrijfsnelheid. Dit geldt ook als je veel foto’s achterelkaar wilt gaan maken. Vooral als je vaak sport fotografeert is de schrijfsnelheid erg belangrijk.
Hoeveel capaciteit jij specifiek nodig hebt geven we aan met een voorbeeld. Heb je een camera met 12 megapixels die foto’s van 3,6 MB van afmeting zijn, dan kun je op een kaartje van 1 GB dus 284 foto’s opslaan. Dit kan voor de een ruim voldoende zijn, voor een ander echter weer veel te weinig. Filmen kost je beduidend meer data. Je kunt ervan uitgaan dat een uurtje filmen je al heel snel zo’n 4 GB opslag kost. In HD is dat zelfs 12 en kies je voor Ultra HD dan ben je zomaar 45 GB nodig. Uiteraard zijn dit slechts voorbeelden, je kunt er echter wel een beetje houvast aan hebben als je moet kiezen welke kaartje bij jou past. Zoals we al aangaven is een kaart met meer capaciteit ook duurder in aanschaf. Soms kan het de moeite waard zijn om meerdere kaartjes met minder geheugen te kopen dan een kaartje met veel geheugen.
Ga je een kaartje voor de videocamera kopen, kijk dan goed in de gebruiksaanwijzing van de camera. Daar staat namelijk wel ergens aangegeven wat de minimale schrijfsnelheid is om met de maximale resolutie continu video’s te kunnen maken. Kies je een kaartje met een te lage snelheid, dan is de kans groot dat er beeldmateriaal verloren gaat.
Nieuw op de markt is de wifi SD-kaart. Ideaal, want het bespaart je kostbare tijd en je hoeft niet langer steeds het kaartje te verwisselen en te verplaatsen tussen bijvoorbeeld camera en laptop. Een wifi kaartje werkt simpel: het kaartje zendt een wifi signaal uit dat je met je smartphone – waarop je een speciale app hebt gedownload- zoekt. Je maakt verbinding en met behulp van de app kun je de foto’s downloaden naar de smartphone. Sterker nog; open je eerder de app dan dat je de camera gebruikt, dan worden de foto’s automatisch gedownload. Bij de app zit ook meteen een bewerkingsprogramma voor foto’s, Je deelt op deze manier dus veel sneller je foto’s en video’s met dit kaartje.
Natuurlijk heb je nog veel meer soorten kaartjes en zie je vaak de term ‘secure’ op de kaartjes staan. Dit slaat op de kopieerbeveiliging. Info wordt dermate op het kaartje opgeslagen, dat ze niet met een computer of met welk ander apparaat dan ook gekopieerd kan worden. Ben je een beetje bekend in de wereld van de SD-kaartjes dan zal ook de term ‘alleen lezen’ je vast enigszins bekend voorkomen. Het hostapparaat kan de geheugenkaart dan opdragen ‘alleen lezen’ te worden. Is dat het geval, dan kan er geen data op de kaart gezet worden. Minder bekend is waarschijnlijk de afkorting SDIO, hetgeen staat voor Secure Digital In Out. Dit staat voor de standaard om apparaten aan te sluiten via een zogenaamd SD-kaartslot, je kunt het enigszins vergelijken met CompactFlash. Vooral digitale camera’s, scanners van barcodes en wifi-adapters zijn hiermee uitgerust.
Verder worden nog kaartjes met de aanduiding UHS onderscheiden. UHS staat voor Ultra High Speed. Deze kaartjes gelden als de snelste kaartjes die op de markt beschikbaar zijn. Heb je het over UHS-1, dan geldt een minimumsnelheid van 50 MB per seconde en een maximum van 104 MB per seconde. USH-II staat voor minimaal 156 MB per seconde en maximaal 312 MB’s per seconde. Bij de beter zaak koop je ook een USB-adapter bij je geheugenkaartje. Met deze adapter zet je eenvoudig je video’s en foto’s van de kaart naar bijvoorbeeld je computer of je laptop. Vaak worden de USB 2 en USB 3 aangeboden. Wil je voorbereid zijn op de toekomst, kies dan voor de USB 3. Daar kun je namelijk jaren vooruit.
