Zoals we hierboven al noemden komt krentenbaard veel vaker voor bij kinderen onder de negen jaar dan bij volwassenen. Deze huidafwijking wordt eigenlijk slechts zelden bij volwassenen gezien. De meeste volwassenen hebben in het verleden namelijk al eens een infectie opgelopen met de bacterie die krentenbaard veroorzaakt. Om die reden zijn ze hier immuun voor geworden. Ook is het afweersysteem van volwassenen over het algemeen sterker dan het afweersysteem van kinderen, waardoor de kans kleiner is dat de bacterie het lichaam binnendringt en krentenbaard bij volwassenen dus minder vaak voorkomt.
Meestal komt krentenbaard alleen voor bij volwassenen die een verminderde weerstand hebben. Hun afweersysteem is bijvoorbeeld aangetast door het gebruik van medicijnen of een ernstige ziekte (zoals HIV). Een vermindere weerstand zorgt ervoor dat de bacterie gemakkelijker het lichaam kan binnendringen en een infectie kan veroorzaken. Verder lopen volwassenen die in een afgesloten omgeving leven - zoals een kazerne - ook een hoger risico om krentenbaard te krijgen. De kans op krentenbaard is dan groter, omdat ze gemakkelijker door iemand in deze omgeving besmet te raken. In veel gevallen wordt de bacterie echter op volwassenen overgedragen door kinderen met krentenbaard.
Krentenbaard bij volwassenen wordt net als krentenbaard bij kinderen veroorzaakt door een bacterie. In de meeste gevallen gaat het hier om de stafylokok bacterie. Via de handen of speelgoed dat hiermee besmet is kan de bacterie worden overgedragen. Daarnaast komt het ook wel eens voor dat de bacterie wordt verspreid door hoesten of niezen. Tot het moment dat de wondjes zijn ingedroogd of genezen is de krentenbaard besmettelijk. Veel volwassenen en kinderen zijn drager van de bacterie, terwijl ze zelf geen krentenbaard krijgen.
De stafylokok bacterie kan gemakkelijker de huid binnendringen via een beschadigde plek in de huid. Daarom is de kans op krentenbaard bijvoorbeeld groter als je een schaafwondje, krabplekje, muggenbult of eczeem hebt. Indien je een open wondje hebt opgelopen, kan het daarom ook goed zijn om dit wondje af te dekken met bijvoorbeeld een pleister.
Meestal begint krentenbaard op een plaats waar de huid al wat beschadigd is. Via deze plaats kan de bacterie namelijk gemakkelijker het lichaam binnendringen. Je kunt hierbij bijvoorbeeld denken aan een schaafplekje, een muggenbult, eczeem of een krabplekje. Eerst ontstaat er een huiduitslag die bestaat uit een paar wondjes, rode plekjes en blaasjes die gevuld zijn met gele pus. De huiduitslag breidt zich meestal verder uit en het kan ook gaan jeuken. Zodra de blaasjes zijn opengebarsten drogen ze in en ontstaat er een honinggele korst.
Bij krentenbaard bij volwassenen zijn de symptomen dus eigenlijk precies hetzelfde als bij kinderen. Het enige verschil is dat de huiduitslag zich bij volwassenen vaak op de romd en de ledematen ontwikkelt. Bij kinderen vormt de huiduitslag zich vaak in rondom de neus en de mond. Binnen één tot drie weken geneest de krentenbaard vanzelf en er blijven ook geen littekens achter. Zodra je eenmaal krentenbaard hebt gehad, ben je immuun voor een nieuwe infectie met de stafylokok bacterie.
De diagnose kan vaak al worden gesteld aan de hand van de symptomen. De arts bekijkt de huiduitslag en kan aan de hand hiervan meestal wel vertellen of het om krentenbaard gaat. Het kan echter voorkomen dat er toch over wordt getwijfeld en in dat geval zal de arts de uitslag verder onderzoeken. Hij neemt dan wat vocht af uit de blaasjes en zet dit op kweek in een laboratorium. Aan de hand van de resultaten uit de kweek kan worden bepaald welke ziekteverwekker de infectie heeft veroorzaakt.
De behandeling van krentenbaard bij volwassenen bestaat uit het smeren of innemen van een medicijn met antibiotica. In eerste instantie zal de arts fusidinezuur of tetracycline voorschrijven. Beide medicijnen moeten op de huiduitslag worden gesmeerd. Met deze antibiotica-middelen wordt de eiwitaanmaak van diverse soorten bacteriën geremd. Hierdoor kunnen de bacteriën zich niet meer vermenigvuldigen en zullen ze ook afsterven. Als deze twee middelen niet voldoende helpen, kan de arts ook mupirocine voorschrijven. Dit middel dient ook op de huid te worden gesmeerd en heeft eenzelfde werking als fusidinezuur en tetracycline. Het enige verschil is dat mupirocine voornamelijk stafylokokken en streptokokken doodt.
Als de infectie echt te uitgebreid is en de drie bovengenoemde medicijnen niet voldoende werken, kan de arts ervoor kiezen om penicilline-antibiotica voor te schrijven. Dit zal meestal ook worden gedaan als de persoon in kwestie als gevolg van de krentenbaard ook last heeft van koorts. Dit medicijn dient oraal te worden ingenomen en wordt goed opgenomen door het lichaam. Verder werkt het eigenlijk op dezelfde manier als de antibiotica die we hierboven hebben genoemd, maar de werking van dit medicijn is beter.
Indien je krentenbaard hebt, wil je natuurlijk dat dit niet verder verergert en dat je anderen niet besmet. Er zijn een aantal dingen die je kunt doen om uitbreiding van de huiduitslag en besmetting van anderen tegen te gaan. Zo kun je de wondjes het beste zo min mogelijk aanraken en proberen om hier niet aan te krabben. Ook is het goed om de handen een aantal keer per dag met zeep te wassen en om het gehele lichaam eenmaal per dag met zeep te wassen. De nagels kun je het beste kort knippen en zo schoon mogelijk proberen te houden. Zorg er daarnaast ook voor dat je elke dag een schone handdoek gebruikt en dat je de dingen die je vaak aanraakt eenmaal per dag schoonmaakt (deurknoppen, trapleuning).
Als je moet hoesten of niezen, kun je dit het beste doen in een papieren zakdoekje. Na gebruik gooi je dit zakdoekje direct weg. Probeer ook een beetje uit de buurt van anderen te staan. Indien je geen papieren zakdoekje bij je hebt, is het het beste om in de hand of in de elleboog te hoesten of te niezen. Nadat je een flinke hoest- of niesbui hebt gehad, kun je het beste de handen even wassen met water en zeep. De plekken die zijn ontstaan kun je beter niet afdekken met pleisters, want hierdoor kunnen de plekken juist groter worden. Het is beter om de plekken zoveel mogelijk met kleding te bedekken.
