Een hersenbloeding valt onder de verzamelnaam beroerte of Cerebro Vasculair Accident (CVA). Dit laatste staat voor een 'ongeluk in de bloedvaten van de hersenen'. Naast een hersenbloeding valt ook een herseninfarct onder deze verzamelnaam. Het verschil tussen een hersenbloeding en een herseninfarct is dat er bij een hersenbloeding zoals de naam al zegt een bloeding plaatsvindt in de hersenen, terwijl er bij een herseninfarct sprake is van een vernauwd of afgesloten bloedvat.
De symptomen hersenbloeding zijn vrijwel hetzelfde als de symptomen van een herseninfarct, aangezien een bloeding en vernauwing/afsluiting in de hersenen er beide voor zorgen dat een deel van de hersenen tijdelijk geen zuurstof binnenkrijgt. Dit heeft meestal verschillende uitvalsverschijnselen tot gevolg en kan zelfs leiden tot permanent hersenletsel.
Een hersenbloeding wordt veroorzaakt door een scheurtje in een bloedvat. Bloed stroomt door dit scheurtje in of rond de hersenen en het hoopt zich hier op. Het hersenweefsel zal door dit bloed iets worden weggeduwd en als gevolg hiervan ontstaan er verschillende klachten. In veel gevallen ontstaat het scheurtje door een zwakke plek in een bloedvat (aneurysma), maar het kan ook ontstaan als gevolg van een hoge bloeddruk, een misvorming in de bloedvaten of een ongeval.
Een hersenbloeding kan optreden in verschillende delen van de hersenen. Zo kan er een zogenaamde intracerebrale bloeding optreden. Deze bloeding vindt plaats in het hersenweefsel zelf en ontstaat meestal bij personen die ouder zijn dan 65 jaar. De meeste patiënten die deze bloeding krijgen hebben last van een hoge bloeddruk, aderverkalking en/of suikerzuikte. De oorzaak van de bloeding kan in veel gevallen niet worden achterhaald, behalve als iemand deze bloeding krijgt op jongere leeftijd. In het laatste geval ontstaat de bloeding vaak als gevolg van een afwijking van de bloedvaten.
Het is ook mogelijk dat de bloeding plaatsvindt tussen het spinnenwebvlies en het zachte hersenvlies. We spreken dan ook wel van een subarachnoïdale bloeding. De oorzaak van deze bloeding is meestal een aneurysma in één van de bloedvaten die zijn gelegen buiten de hersenen. Doordat dit aneurysma scheurt stroomt er bloed in de ruimte tussen de twee hersenvliezen.
Daarnaast kan er een hersenbloeding ontstaan van de kleine bloedvaatjes die gelegen zijn tussen het spinnenwebvlies en het harde hersenvlies. Dit noemen we ook wel een subdurale bloeding. In de meeste gevallen wordt dit veroorzaakt door een trauma. Als laatste kan er sprake zijn van een epidurale bloeding. Hierbij stroomt bloed tussen de schedel en het harde hersenvlies. Net als bij een subdurale bloeding wordt een epidurale bloeding meestal veroorzaakt door een trauma.
Het is belangrijk dat je de symptomen hersenbloeding kunt herkennen, zodat er zo snel mogelijk hulp kan worden ingeschakeld. Iemand die een hersenbloeding heeft, krijgt als eerste last van een ernstige hoofdpijn. Daarnaast kunnen er verlammingen in het gezicht optreden. Dit kun je bijvoorbeeld herkennen aan scheve mond. In veel gevallen gaat een hersenbloeding ook samen met warrig denken en spreken en moeilijk praten.
De patiënt kan daarnaast last krijgen van tintelingen en een verstoring of verlies van het gezichtsvermogen. Verder is het mogelijk dat er in andere delen van het lichaam verlammingen optreden of dat de persoon in kwestie last krijgt van een verdoofd gevoel. Duizeligheid en evenwichtsstoornissen zijn andere veelvoorkomende symptomen hersenbloeding.
Een hersenbloeding kan verschillende gevolgen hebben die tijdelijk (voor enkele maanden of jaren) of permanent kunnen optreden. De gevolgen kunnen in lichte mate optreden, maar ze kunnen ook zeer ernstig zijn. Dit is afhankelijk van de ernst van de hersenbloeding. De patiënt kan bijvoorbeeld last krijgen van verlammingsverschijnselen of uitval van het gezichtsvermogen. Meestal is dit aan één kant van het lichaam.
Spraakstoornissen, moeilijker begrijpen en spreken van taal en een verstoorde waarneming kunnen andere gevolgen zijn. Verder kan iemand te maken krijgen met zware vermoeidheid, vertraging van het denkproces en concentratie- en geheugenproblemen. Ook is het mogelijk dat er stoornissen optreden in de emoties, het gedrag en/of het denken.
Een hersenbloeding kan ernstig hersenletsel tot gevolg hebben en zelfs dodelijk zijn. Daarom is het belangrijk dat de diagnose snel wordt gesteld, zodat de patiënt direct geholpen kan worden. De behandelend arts kan aan de hand van de symptomen hersenbloeding die de patiënt beschrijft (of nog zichtbaar zijn) en een lichamelijk onderzoek vaak al vaststellen of het om een beroerte gaat. In de meeste gevallen zal de arts er ook vooor kiezen om een CT-scan en eventueel ook een MRI-scan te maken. Aan de hand hiervan kan worden onderzocht of het om een hersenbloeding of een herseninfarct gaat.
Helaas is een hersenbloeding niet goed te behandelen. In sommige gevallen kunnen echter wel bloedstolsels worden verwijderd met behulp van trombolyse. Dit dient dan binnen 4,5 uur na de bloeding te worden gedaan. Soms wordt ervoor gekozen om een operatie uit te voeren, zodat nieuwe bloedingen kunnen worden voorkomen.
Na een hersenbloeding wordt de patiënt vaak eerst overgebracht naar een zogenaamde stroke-unit van het ziekenhuis. Hier wordt de patiënt intensief verpleegd, zodat hij of zij zo goed mogelijk kan herstellen. Na ruim een week kun je naar huis of word je overgebracht naar een revalidatiecentrum. Hier kun je starten met revalideren. Een patiënt kan na een hersenbloeding weer geheel herstellen, maar andere patiënten heben blijvende verpleging nodig.
Iemand die al een hersenbloeding heeft gehad, loopt een groter risico om nogmaals een hersenbloeding of een herseninfarct op te lopen. Het aanpassen van de levensstijl kan ervoor zorgen dat deze kans een stuk kleiner wordt. Belangrijk is dat een patiënt stopt met roken en zijn of haar alcoholgebruik beperkt. Verder dient hij of zij een gezond voedingspatroon aan te houden met veel groenten en fruit. Iemand met overgewicht die een hersenbloeding heeft gehad, kan het beste proberen af te vallen of in ieder geval proberen niet meer aan te komen.
Daarnaast kan de patiënt het beste elke dag minimaal een half uur bewegen en proberen stress zoveel mogelijk te vermijden (door voldoende rust te nemen). Heeft de patiënt een hoge bloeddruk, diabetes of een hoog cholesterol? In dat geval dient hij of zij goed te letten op de medicijninname en de voedingsadviezen behorende bij deze aandoening op te volgen.
