Zoals de naam al zegt is een vaginale schimmelinfectie een infectie van een schimmel in de vagina. Toch is het eigenlijk helemaal niet zo vreemd dat er schimmels in de vagina zitten. Normaal gesproken zitten deze er ook al, evenals bacteriën. Deze schimmels en bacteriën zijn ook nodig en gewoonlijk zijn ze in een natuurlijk evenwicht. Een vaginale schimmelinfectie betekent niet dat er een schimmel in je vagina is gekomen; het betekent dat het natuurlijke evenwicht is verstoord. Bij een vaginale schimmelinfectie is er een teveel van de gist Candida albicans in je vagina.
Hoe ontstaat een vaginale schimmelinfectie?
Het natuurlijke evenwicht van schimmels in de vagina kan op verschillende manieren veroorzaakt worden. Hieronder bespreken we één voor één de oorzaken van een vaginale schimmelinfectie.
Het lijkt erop dat hormonale veranderingen een invloed kunnen uitoefenen op het natuurlijke evenwicht van schimmels en bacteriën in de vagina. De groei van schimmels kan door hormoonschommelingen worden bevorderd. Daarom komt een vaginale infectie ook vaker voor een rond een menstruatie of tijdens een zwangerschap. Tijdens de vruchtbare leeftijd hebben gemiddeld ook meer vrouwen hier last van. Het kan voorkomen dat de infectie wordt veroorzaakt door gebruik van de anticonceptiepil.
Een andere mogelijke oorzaak van een vaginale schimmelinfectie is het wassen met zeep. Door de vagina met (neutrale) zeep te wassen of een vaginale douche te geven kun je de bacteriën wegspoelen. Dit zorgt ervoor dat de Candida meer ruimte heeft om te groeien. Op die manier kan er een vaginale schimmelinfectie ontstaan.
Verder kun je een vaginale schimmelinfectie oplopen als je veel spanningen of stress ervaart. Hierdoor wordt je algemene conditie minder en zo kan het natuurlijke evenwicht in de vagina worden verstoord.
Het lijkt erop dat mensen met een lagere weerstand of diabetes ook een hoger risico lopen op een Candida infectie. Het is echter niet duidelijk waardoor dit dan precies wordt veroorzaakt.
Het gebruik van antibiotica zorgt ervoor dat bacteriën worden gedood en daardoor zullen ook bacteriën in de vagina verdwijnen. Hierdoor zal de Candida beter kunnen groeien en kun je dus een vaginale schimmelinfectie oplopen.
Een vaginale schimmelinfectie kun je herkennen aan verschillende symptomen. Jeuk in en rond de vagina en een brandende of schrijnende pijn (soms alleen bij het plassen of tijdens de gemeenschap) zijn twee veel voorkomende symptomen. Verder hebben vrouwen met een vaginale schimmelinfectie vaak ook last van veel geurloze afscheiding die er wit en brokkelig uitziet. Ook kunnen de schaamlippen en de vaginawand een rode kleur krijgen en iets opzwellen.
Als je vrijwel zeker weet dat je een vaginale schimmelinfectie hebt gehad (je herkent bijvoorbeeld de symptomen, omdat je het al eerder hebt gehad), dan kun je bij de apotheek of drogist langsgaan om hiervoor een geneesmiddel te halen. Heb je een vermoeden en weet je niet zeker of het om een schimmelinfectie gaat? Dan is het beter om eerst even langs de huisarts te gaan. Aan de hand van jouw verhaal kan de arts soms al bepalen of het om een vaginale schimmelinfectie gaat.
In andere gevallen zal de huisarts eerst even een klein onderzoek willen doen. De arts zal dan de binnenkant van je vagina bekijken om te controleren of er roodheid en korrelige afscheiding te zien is. Het kan voorkomen dat er wat afscheiding wordt afgenomen voor verder onderzoek onder de microscoop, maar vaak is dit niet nodig.
Meestal gaat een schimmelinfectie vanzelf over en het kan verder ook geen kwaad. Als je erge last hebt van de afscheiding of branderigheid, kun je er wel voor kiezen om tot behandeling over te gaan. De arts kan je een schimmelbestrijdend middel voorschrijven of je kunt het zelf bij de drogist of apotheek halen. Je kunt een vaginale capsule (miconazol) of een vaginaal tablet (clotrimazol) tegen de schimmel inbrengen. Vaak heb je dan na enkele dagen geen last meer van de klachten. Indien je erge last hebt van je jeuk op de vagina, kun je hier ook een schimmeldodende crème op aanbrengen.
Een schimmelinfectie wordt niet gezien als een soa, omdat de Candida gist al bij iedereen op de huid en slijmvliezen aanwezig is. Over het algemeen hoeft de partner dan ook niet mee behandeld te worden. In sommige gevallen komt het wel voor dat de partner ook een infectie krijgt. Dit kun je herkennen als de slijmvliezen er geschaafd of geïrriteerd uit zien. Meestal gaan deze klachten vanzelf over, maar eventueel kan dit ook worden behandeld met een uitwendige schimmeldodende crème.
Een vaginale schimmelinfectie is nooit fijn en je wilt hier natuurlijk zo snel mogelijk vanaf. Als je nog geen infectie hebt, wil je dit natuurlijk het liefst proberen te voorkomen. Het is belangrijk dat je daarom de vagina niet wast met zeep en er ook niet te grondig over wrijft (om het schoon te maken of bij het afdrogen). Spoel de vagina daarom alleen af met wat lauw water onder de douche. Je hoeft de binnenkant van de vagina niet schoon te maken, want dit reinigt zich vanzelf.
Tijdens de geslachtsgemeenschap moet je erop letten dat het slijmvlies niet gaat irriteren. Zorg er daarom voor dat de vagina niet nog droog is voordat je gemeenschap gaat hebben. Eventueel kun je ook altijd een neutraal glijmiddel gebruiken, zodat de vagina minder droog is tijdens het vrijen.
Bij sommige vrouwen keert de vaginale schimmelinfectie steeds terug. In dat geval kun je het beste de huisarts raadplegen om te bespreken hoe dit het beste kan worden behandeld.
Je kunt bijvoorbeeld de tablet of capsule inbrengen op de vijfde dag na het begin van de menstruatie, waardoor de kans kleiner is dat de infectie terugkeert. Een andere mogelijkheid is om gedurende drie tot zes maanden elke maand één tablet of capsule te gebruiken. Ook kun je alvast vragen voor een recept voor een terugkomende schimmelinfectie. Geen van deze methoden garandeert echter dat de vaginale schimmelinfectie niet terugkeert.
