Er zijn twee verschillende epilepsie aanvallen met ieder hun eigen symptomen. Er zijn partiële aanvallen en gegeneraliseerde aanvallen. Bij een partiële epilepsieaanval raakt een patiënt niet buiten bewustzijn. Je kan na afloop het verloop van de aanval beschrijven. Een partiële aanval bestaat uit bijvoorbeeld rare tintelingen in een arm. Of je ziet ineens lichtflitsen. Je kan ook iets ruiken of horen wat er niets is. Of je lichaam gaat ineens onrustig bewegen of smakken. Soms is een partiële aanval het begin van een gegeneraliseerde aanval. Je voelt als het ware de grote epilepsieaanval opkomen. Bij een partiële aanval doet slechts een deel van je hersenen mee. Als je een grote gegeneraliseerde aanval krijgt doet je hele lichaam mee. Je kan een aanval achteraf meestal niet meer herinneren vanwege de kortsluiting in de hersenen.
Bij een gegeneraliseerde epilepsieaanval doen alle delen van je hersenen mee. Je raakt buiten bewustzijn en je kan je niet meer herinneren wat er gebeurd is. De aanvallen kunnen heel kort duren waardoor omstanders het niet eens doorhebben. Er zijn verschillende soorten aanvallen die voorkomen met een gegeneraliseerde epilepsieaanval. De meest voorkomende is een Absences. Hierbij verlies je heel even een paar seconden het bewustzijn. Je draait met je ogen als je het bewustzijn verliest. Buitenstaanders hebben door dat je even stopt waar je mee bezig bent. Absences komen vooral voor bij kinderen. Er is ook nog een Myoclonische aanval oftewel een Myo. Hierbij gaan de spieren clonisch samentrekken. Je raakt hierbij kort buiten bewustzijn en je armen en benen beginnen met schokken. Een andere veel voorkomende aanval is tonisch. Hierbij verkrampt het lichaam en span je al je spieren aan. Nadat al je spieren verkrampen krijg je spierschrokken verspreid over het lichaam. Je raakt bewusteloos en vervolgens verslappen al je spieren weer. De meeste aanvallen zijn tijdelijk en duren nooit langer dan een paar minuten. De aanval houdt altijd vanzelf op en je komt vanzelf bij. Duurt de aanval langer dan vijf minuten? Bel dan altijd 112. Bel ook 112 als de ene op de andere aanval volgt. Omstanders moeten dan altijd medische hulp verlenen.
Als er mogelijk sprake is van een epilepsieaanval zal de huisarts je doorsturen naar de neuroloog. De neuroloog moet officieel de diagnose epilepsie stellen. Een neuroloog zal eerst met jezelf in gesprek gaan. Als je een gegeneraliseerde aanval hebt gehad dan zal je er zelf niks over kunnen vertellen. Soms was een familielid omstander. Neem dit familielid gerust mee om het verhaal te doen. Aan de hand van de symptomen krijgt een neuroloog al een duidelijk beeld van de situatie. Mocht het vaker gebeuren voor je na de neuroloog gaat laat een familielid filmopnames maken. De neuroloog kan de aanval dan gedetailleerd bekijken. Naast je eigen verhaal zal de neuroloog een aantal onderzoeken doen. Er wordt vaak een CT-scan en een elektro-encefalogram gemaakt. Heel soms wordt er ook gekozen voor een MRI-scan. Met de scans wordt er gekeken naar de activiteiten in je hersen en eventuele afwijkingen waardoor de aanval ontstaat.
Als je de diagnose epilepsie gekregen hebt is dit helaas niet zomaar op te lossen. De oorzaak van epilepsie is niet te behandelen. Het enige wat artsen kunnen proberen is een epilepsieaanval in de toekomst proberen te voorkomen. Dit kan met medicijnen. 75% van de epilepsie patiënten krijgt nooit meer een aanval door regelmatig medicijnen in te nemen. De medicijnen die hiervoor worden voorgeschreven worden anti-epileptica genoemd. Het medicijn dat wordt voorgeschreven is afhankelijk van het soort epilepsie dat je hebt en de heftigheid van een aanval. Soms moeten er verschillende medicijnen gecombineerd worden om de aanval onder controle te krijgen. Het is bij epilepsie belangrijk dat je altijd op tijd je medicijnen inneemt en je ze nooit overslaat. Het duurt soms enige maanden voordat de neuroloog de medicijnen zo heeft afgesteld dat je geen aanval meer krijgt.
Een heel klein deel van de epilepsie patiënten kan niet behandeld worden met medicijnen. De medicijnen slaan niet aan en je hebt regelmatig veel aanvallen in de week. In uitzonderlijke gevallen kan er gekozen worden voor een operatie. Er zijn chirurgen gespecialiseerd in epilepsie. Deze artsen kunnen de plek van het insult uitschakelen. Deze operatie wordt slechts 70 keer per jaar uitgevoerd. Aan elke operatie zit een risico en vooral aan een hersenoperatie. Bespreek altijd goed de mogelijkheden en risico’s door met je behandelend arts. Misschien zijn er nog alternatieven voor een operatie. Bij de meeste patiënten is het mogelijk om epilepsie te behandelen met medicijnen.
De nervus vagus is een belangrijke zenuw in het lichaam. Met een soort pacemaker kan deze zenuw gestimuleerd worden. Door deze zenuw te stimuleren kan er geprobeerd worden om aanvallen te voorkomen. Alleen stimulatie is niet voldoende om aanval vrij te blijven. Het is belangrijk om dit te combineren met medicijnen. In Nederland zijn er ongeveer 600 mensen die op deze manier behandeld worden tegen epilepsie.
Blijken medicijnen niet te werken? Dan moet er gezocht worden voor een alternatief. Vooral bij kinderen werken medicijnen vaak niet. Een alternatief voor medicijnen is een kentonendieet. Dit is een dieet met veel vet en weinig koolhydraten en veel eiwitten. Ketonen worden gebruikt om vet af te breken in het lichaam. Door een hoog aantal kentonen in het lichaam kan een aanval afgebroken worden. Wetenschappers zijn er nog niet over uit waarom een kentonendieet succesvol is. Meestal wordt er alleen naar dit alternatief gegrepen als een patiënt niet met medicijnen of chirurgie te behandelen is. Lang niet alle ziekenhuizen willen dit dieet echter voorschrijven vooral niet omdat het effect wetenschappelijk bewezen is. Toch zijn er wel patiënten die er baad bij hebben waarbij niets anders blijkt te helpen.
Als je de diagnose epilepsie krijgt kan dit erg ingrijpend zijn op je leven. Voor patiënten is het in het begin niet makkelijk. Ze voelen zich onzeker over hun eigen lichaam. Daarnaast durven ze niet meer te gaan werken of sporten in angst dat ze hier een aanval krijgen. Naast de angst zal je met verschillende dingen rekening moeten houden en moet je leren consequent medicijnen in te nemen. Praat gerust over je onzekerheid door epilepsie. Een arts kan je helpen om epilepsie beter te begrijpen en ermee om te leren gaan.
