Er zijn verschillende theorieën over het ontstaan van de kromstand van de penis bij de ziekte van Peyronie. De meest geaccepteerde verklaring is dat de kromming ontstaat als gevolg van littekenweefsel dat zich vormt op veelvuldige kleine verwondingen aan de wand van de zwellichamen. Het littekenweefsel gaat vervolgens ontsteken, waardoor er na enige tijd verlittekende of verkalkte plekken ontstaan die erg hard zijn. Deze plekken worden ook wel plaque genoemd en hierdoor wordt de kromming van de penis veroorzaakt.
Het is echter niet duidelijk of deze verklaring wel juist is. Wel weten we dat de bindweefselwand om de een of andere reden kan gaan verkalken. Dit procer kan erg pijnlijk zijn en de verkalking vermindert de elasticiteit van de wand van de zwellichamen. Tijdens het stijf worden zal dit deel van de zwellichamen dan minder groei toelaten, waardoor de penis zich om de verkalking heen buigt.
De ziekte van Peyronie wordt gekenmerkt door drie duidelijke symptomen. Allereerst treedt er een verkromming van de penis op tijdens de erectie. Dit kan eventueel gepaard gaan met een verkorting van de penis. Ook zal de patiënt last hebben van pijn tijdens de erectie. Meestal treedt een van deze twee symptomen of beide tegelijk als eerste op en zal de patiënt hierdoor herkennen dat er iets niet goed is. Naast de verkromming en de pijn bij een erectie, is er zowel tijdens de erectie als in slappe toestand een verharding in de wand van de penis voelbaar. Deze verharding bevindt zich op de plaats van de verkalking.
Het is ook mogelijk dat er bij de ziekte van Peyronie in de zwellichamen van de penis meerdere verkalkingen ontstaan. Elke verkalking zal een verkromming van de penis veroorzaken in een bepaalde richting. Al deze verkrommingen bepalen uiteindelijk samen de vorm van de penis tijdens een erectie.
De penis kan bij de ziekte van Peyronie in een jaar tijd steeds krommer gaan staan, maar daarna wordt er vrijwel nooit nog een verslechtering gezien. De stand van de penis blijft dan stabiel en de pijn bij een erectie verdwijnt na een jaar ook bij vrijwel iedereen. Het kan zijn dat de verharding van de zwellichamen ook op de zenuwbanen van de penis drukt en dit kan ervoor zorgen dat de patiënt minder gevoel heeft in de eikel.
De penis kan op een gegeven moment zo krom staan dat het moeilijk of vrijwel onmogelijk wordt om te vrijen. Bij de meeste patiënten treedt er echter slechts een kleine verkromming van de penis op en vrijen zal dan nog gewoon mogelijk zijn.Ook kan de patiënt last krijgen van een erectiestoornis. Dit gebeurt in ongeveer veertig tot vijftig procent van de gevallen. De erectiestoornis kan direct als gevolg van de kromming ontstaan, maar het kan ook een psychische oorzaak hebben. Zo kan de patiënt bang zijn voor de pijn of om niet te kunnen presteren. Het is daarnaast tevens mogelijk dat de erectiestoornis ontstaat als gevolg van vaatafwijkingen aan het arteriële of het veneuze systeem of verbindweefseling van de zwellichamen.
De diagnose ziekte van Peyronie kan vaak vrij snel worden gesteld, maar er zijn nog wel aanvullende onderzoeken nodig om de ernst van de verkromming te bepalen. Eerst zal de behandelend arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren om na te gaan of de patiënt de ziekte van Peyronie heeft. De arts voelt of er een langwerpige knobbel aan de rugzijde van de penis voelbaar is. Ook zal de patiënt worden gevraagd om twee foto's te maken van de penis in stijve toestand vanaf twee verschillende zijden en deze vervolgens aan de arts te tonen. Aan de hand van deze foto's kan de arts de ernst van de afwijking vaststellen.
Het kan zo zijn dat de foto's niet genoeg duidelijkheid geven over de ernst van de verkromming. In dat geval kan de arts de penis injecteren met een vaatverwijdend middel om de verkromming zichtbaar te maken. Verder kan de behandelend arts ervoor kiezen om een MRI-scan of een echografie uit te voeren. Hierbij wordt gekeken naar de verkalkingen in de knobbels en op deze manier kan ook de ernst van de verkromming worden aangetoond.
De intimiteit en de geslachtsgemeenschap kunnen veranderen als gevolg van de ziekte van Peyronie. Het is aan raden om met je partner te praten over de veranderingen die je bemerkt in je penis. Laat je partner ook weten wat je tijdens de geslachtsgemeenschap voelt en wat er anders soms. Als het door de verkromming niet mogelijk is om met de penis in de vagina te komen, kun je samen met je partner op zoek gaan naar andere mogelijkheden. Indien je veel last hebt van de verkromming, kun je het beste een arts raadplegen. Samen met de arts kun je bespreken of er een behandeling mogelijk is.
Zodra het verkalkte stuk bindweefsel nog groeit, zijn er verschillende therapieën en behandelingen met medicijnen mogelijk die de verkalking kunnen tegenhouden. Deze therapieën hebben echter geen van allen bewezen effect. Volgens artsen is het daarom beter om de wachten met de behandeling van de ziekte van Peyronie tot de groei van de verkalking is gestopt. Daarna kan de verkromming namelijk worden gecorrigeerd met een operatie.
De kromstand van de penis kan worden gecorrigeerd door hechtingen te plaatsen. Hier kan voor worden gekozen als er sprake is van een kleine verkromming. Het gaat om een eenvoudige correctie waarbij er hechtingen worden geplaatst tegenover de plaats van het verkalkte bindweefsel. Dit zorgt ervoor dat de bindweefselwand aan deze kant van de penis ook niet meer kan rekken. Aangezien beide zijden nu evenveel elasticiteit hebben verloren, wordt de kromming opgeheven. Deze operatieve correctie zorgt er wel voor dat de penis iets aan lengte zal verliezen.
Er kan ook worden gekozen voor een operatieve behandeling waarbij de plaque wordt verwijderd. Dit kan worden gedaan als de verkromming groter is of wanneer de patiënt het lengte verlies van de penis onacceptabel vindt. Bij deze correctie wordt de plaque uit de wand van het zwellichaam gesneden. Dit gat zal worden gedicht met kunstmatig ontwikkeld materiaal dat enige elasticiteit heeft. De verkromming bij een erectie zal hierdoor verdwijnen.
