De ziekte van Pfeiffer is genoemd naar Emil Pfeiffer (1846-1921), de Duitse internist en kinderarts. Klik hier om meer over Emil Pfeiffer te lezen.
De ziekte van Pfeiffer wordt ook wel eens ‘kissing disease’ genoemd omdat de ziekte via het speeksel kan worden verspreid. Bij de ziekte van Pfeiffer worden je lymfesysteem, je lever en milt aangetast door een virusinfectie.
Klierkoorts en mononucleosis infectiosa zijn allemaal benamingen voor de ziekte van Pfeiffer. Het is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr-Virus.
Hoe herken je het ziekbeeld van de ziekte van Pfeiffer?
De ziekte van Pfeiffer kan zich ineens voordoen. Het begint dan met rillingen en koorts waardoor veel mensen vaak denken dat ze slechts een griepje te pakken hebben. Maar als je dan ineens een paar dagen later last hebt van pijnlijke zwellingen van de lymfeklieren bij de hals oksels en in de liesstreek is het verstandig om toch eens contact op te nemen met je huisarts. Er wordt dan een bloedonderzoek uitgevoerd waaruit zal moeten blijken of je daadwerkelijk de ziekte van Pfeiffer te pakken hebt.
Je kunt de ziekte van Pfeiffer herkennen aan de volgende symptomen:
Deze symptomen kunnen na enkele weken verdwijnen, maar dan voelen de meeste mensen zich nog wel erg zwak en vermoeid. Uieteindelijk zal ook dit over gaan. Als dat niet het geval is, dan is het verstandig om een arts te raadplegen.
De ziekte van Pfeiffer wordt veroorzaakt door het zogenaamde Epstein Barr-virus. Dit virus vermenigvuldigt zich in de witte bloedlichaampjes en beschadigd de werking van je immuunsysteem. De ziekte is niet erg besmettelijk, maar als het kan wel worden overgedragen via menselijke contact (met name via het speeksel). Wanneer je door een ander bent besmet, dan zal het ongeveer 4 tot 7 weken duren voordat de eerste symptomen bij jou zullen optreden. Het is dus erg belangrijk dat je direct een huisarts raadpleegt, wanneer je de symptomen van Pfeiffer krijgt nadat je in contact bent geweest met een persoon die de ziekte van Pfeiffer heeft.
Patiënten die de ziekte van Pfeiffer eenmaal hebben gehad zijn er vervolgens immuun voor. Met andere woorden: je kunt de ziekte maar één keer in je leven krijgen. Dikwijls komen jonge kinderen in contact met de ziekte van Pfeiffer zonder hier heel erg ziek van te worden. Dat is gunstig want dan zijn ze wel de rest van hun leven immuun voor deze ziekte.
De ziekte kan op alle leeftijden voorkomen, maar treedt meestal op bij kinderen of jong volwassenen. Meestal merkt het kind hier niet enorm veel van omdat de ziekte verschijnselen bijna niet merkbaar zijn bij jonge kinderen. Meestal zal je niet meer merken dan een stevige griep. Oudere kinderen kunnen echter wel last krijgen van de ziekte van Pfeiffer. Meestal uit dit zich in een ernstige vermoeidheid gepaard met griep verschijnselen.
Voor het 20e levensjaar zijn de meeste mensen al in contact geweest met het virus en zijn er ondertussen dus al immuun voor geworden.
Soms kan de moeheid als gevolg van de ziekte van Pfeiffer chronisch worden. Ongeveer 1 op de 100 kinderen die pfeiffer krijgt heeft hier last van. Dit is niet iets wat onderschat moet worden en het moet ook niet worden afgedaan als ‘aanstelleritis’. Als de vermoeidheid chronisch is zal dit de rest van je leven gevolgen hebben.
Ook baby’s kunnen de ziekte van Pfeiffer krijgen, al zullen zij er ook niet erg veel van merken. Ze zullen misschien een beetje grieperig en huilerig zijn. De ziekte kan ook worden overgedragen via de borstvoeding. Dit is geen reden tot het stoppen van het geven van borstvoeding, maar er moet wel rekening mee gehouden worden. Als je het als moeder toch niet helemaal vertrouwd, raadpleeg dan altijd voor de zekerheid een arts.
Er is geen vaccin tegen de ziekte van Pfeiffer. Ook is de ziekte moeilijk te voorkomen omdat de ziekte ook kan worden overgedragen door mensen die helemaal geen ziekteverschijnselen vertonen.
Je kunt wel voorzorgsmaatregelen nemen zoals het goed wassen van de handen en het gebruik van papieren zakdoekjes tijdens niezen en/of hoesten.
Deze voorzorgsmaatregelen zijn niet bewezen effectief, maar ze kunnen natuurlijk ook geen kwaad.
Belangrijk: De ziekte van Pfeiffer is niet geschikt voor zelfmedicatie. Raadpleeg de huisarts. Bovendien is er geen echte behandeling voor de ziekte van Pfeiffer. De ziekte gaat vanzelf weer over, meestal na zo’n 4 tot 7 weken. Je afweersysteem moet de het virus te lijf gaan. Als het virus is opgeruimd door je lichaam ben je genezen en zal je het dus niet meer krijgen.
Je kunt de genezing wel bevorderen door de volgende adviezen op te volgen:
Neem voldoende rust (je kunt wel naar werk of school maar doe ‘t rustig aan, overleg dit ook met je huisarts en meld het op school of op je werk)
Vermijden:
Gebruiken:
Je hoeft je natuurlijk niet exact aan dit patroon te houden, maar beperk wel het eten van vetrijke en suikerrijke producten.
Genotsmiddelen zoals tabak, alcohol en drugs moet je absoluut niet gebruiken.
Houd je hand voor je mond tijdens het hoesten en niezen.
Vermijd het zoenen met mensen die de ziekte van Pfeiffer nog niet gehad hebben, zij zijn nog niet immuun en je kunt ze makkelijk besmetten.
Vermijd het gemeenschappelijk gebruik van tandenborstels, bestek, bekers en glazen. Je speeksel kan hier achterblijven en iemand anders besmetten.
Wanneer je geen last meer hebt van de symptomen kun je nog steeds andere mensen besmetten. De duur hiervan is onbekend, maar het kan zeker nog enkele maanden duren.
